انقلاب از ابتدا با بحران تفکر روبهرو بود. به عبارتی، این بدان معنا بود که انقلاب دشمن خود را نمیشناخت و متوجه نشد در هم شکستن سیستم سیاسی کافی نیست.
پس از انقلاب اسلامی، سیستم اقتصاد و فرهنگ در این کشور ضربات جدی زیادی خوردند (سیستم اقتصادی بلافاصله پس از پیروزی انقلاب و سیستم فرهنگی بهویژه از سال 60 به بعد). نمایندگان سیستم فرهنگی، روشنفکران (اعم از روشنفکران بهاصطلاح دینی و غیرمذهبی) بوده و نمایندگان سیستم اقتصادی، سرمایهداری سکولار شبهمدرن ایران بهشمار میروند.