
در نبوت، نزول وحی و وجود معجزه از مۆلفههای اساسی آن به شمار میآیند که مختصّ پیامبران است و امامان معصوم (علیهم السلام) هیچ گاه ادعای چنین مۆلفهها را نداشته و شیعیان آنها هم هیچ گاه پیشوایان خود را به آن حد (نبوت و نزول وحی تشریعی) ارتقا ندادند، تا معارض با خاتمیت باشد و موجب غلو شود.
شکر کلمه ای است که در قرآن، زیاد با آن برخورد داریم. معنی آن این است که انسان، در مقابل فردی که از او خیری دیده، قدردانی کند و بگوید: متشکرم. (مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن ، ج 3، ص 9)