لزوم تضرع و دعا به درگاه الهی

                                                سروده حضرت آیت الله حاج سیدمحمد موسوی (دامت توفیقاته)   

خورشید و ماه و کهکشان گردون سپهر دُرفشان                  کرسی عرش کردگار هفت آسمان پرنشان

منــظـومــه افــلاکـیان هــر ذره ای از خـاکـیان                      محــو جـلال ســرمد و آئـینه ایــزد نـــشان

خـیل مـلائــک جملـگی  با  افـتخــار  بنــدگــی                      غوغا در عـالم کرده اند با نغمه تسبیحشان

ای رهرو افسرده دل جــا مـانده و ازخود خجل                       طوبای عشق و معرفت اندر دل پاکت نشان

وقت سحر بیدار شو با جام می هوشیار شو                       نــور جـمال یار بین شــادی نما با دلخوشان

با حــال زار و ابتــهال با انکــسار بــی مثـــال                         رو کن به درگــاه خـدا پرواز کن دامـن کشان

سوز دلت را ساز کـن آن عقـده هایت باز کن                         آه و فغان آغاز کـن همچـــون دل آتشفشان

فرمــانبــر فــرمــان او دسـت تـو و دامــان او                         غافل مشو از یاد او مستی مکن چون سرکشان

آیه حق نما

سروده حضرت آیت الله حاج سیدمحمد موسوی (دامت توفیقاته)

علی ای وصی احمد که خلیـــفه ای خدا را	بنما به روی یاران تو جمال حــق نمـــا را
تو کلام ناطق حق که به حق امام بر حــــق	نفروشمش به عالم سر زلف دلــربا را
تو زهر فرشته برتر ز تمام انبیــــــــاء ســـــر	خم ابروی تو دیوانه نموده اولیــــــــــاء را
تو منزهی زنقصان که برای وصل جانــــــــان	زدلت برون نمودی ظلمات ما ســــــوا را
به جز از علی نباشد به جهان چنین کریمی	که به خانه یتیــــــمان چو پدر برد غذا را
عجبــــم در آفرینش که گلــی چنین معـــطر	بدهد به هر دو عالم به طراوتش صفا را
بنـــــگر علی چگونه به نماز گشته مدهوش	به یقین نظاره کرده سر چشمه بقـــا را

در وصف حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه

از سروده های  حضرت آیت الله حاج سیدمحمد موسوی (دامت برکاته)  

ای بـــاد صبــا برگـــو آن یــار دل آرا را	از یـــــــاد مبــــر بــــا مـا آن راه مـــــدارا را
ای پیک نوازش کن، خال رخ زیبـــایش	افشـــــا نکنــــی هـرگز احـــوال دل مــا را
گو، ای همه زیبایی وی مــاه تماشایــی	برگیر حجــاب خویش و آنگه بنـــگر مــــا را
مــن از غم تــو زارم وز غیـر تو بیــزارم	بر جسم ضعیـــف ما کن خلعـــت دیبـــا را
ای یاور محرومان، ای پادشـــه خوبـان	نوشان به گـدای خود، آن شهد مصفــــا را
در بزم عبودیـــت رقص عرفـــا دیـــدی	من بی هنـــر بــزمم مهلت بـــده فـــردا را
بر مــأذنه کویـــت آهنــگ اذان عشـق	و از لعل لبــت جویــم آن نغمــه شیــــوا را
ای لیل و نهار من، آخرین نـــــگار من	عمری است فدا کردم شیـــرینی دنیـــا را
ارزانی جان تو، تقدیـــــم به پـــای تو	هـم حیـــات دنیا را هــم جهـــان عقبـــا را
من در یم غم غرقم، فریاد زنم هر دم	یک غمزه تو کافی است، این غریق دریا را
هر روز تو را جویم با اشک روان گویـم	بر مـــا بنمـــا مـــولی، آن چـــهره زیـــبا را
عاشقان تو مردند، حسرت تو را بردند	جان مادرت زهــرا مـــأیوس مــــکن مـــا را

سفر اسارت

سروده حضرت آیت الله موسوی (دامت توفیقاته) در وصف سفر اسارت اهل بیت (علیهم السلام)

دوباره هلال صفر از ســـــفر رسیــــد	شگفتا به شام بلا کــــــاروان چه دیـــــد
به دریای بی ساحل غم سفــر کنــد	برای خدایـش مصیبت به جــــان خـریـــد
گل و شمع و پروانه و باغبان چه شد	که خیل ملـــک آه و افــغان ز دل کشیــد
مگر آن غنچه سه ساله چه کرده بود	که با پای خسته به دنبــــال ســــر دوید
به کنج خرابه صدای پـــــــــدر زنــــــد	که زینب دل شب صدایش به جان شنید
بگفتا پدر جان کجـــایی فـــــدای تـــو	از ایــن داغ ســـوزان فراتــر کسـی ندید
ز کینـه به رویـــش شــرار ستـم زدند	پرستـــوی جـــانش به ســـوی خدا پرید

در رثاء حضرت زهرا سلام الله علیها

سروده حضرت آیت الله حاج سیدمحمد موسوی (دامت توفیقاته) 

آن نــور خــدا، ماه هُــدا رفت زخانه	آن طایر  قدسی، طیران کرد شبانه
آن بحر فضائل که زند موج به عــالم	آن چشمه فیــض أزلـی،  درّ یـــگانه
آن جام جهان، گنج نهان، سرّ الهـی	کو بر رُخ  او  هـــاله  ابـــهام  زمانــه
آن یــار فـــداکار  ولایـــت به نهایـــت	آن کس که رود بهر علی خانه به خانه
آن شاخه گل، سنبـل زیبای محبــت	نه باغ پر از گل، که بر او نیست کرانه
آن یاس کبـود و تن مجـــروح که دارد	بر صـــورت و بــازوی ورم کرده نشانــه

شعر فاطمیه

در رثاء حضرت زهرا (سلام الله علیها) از زبان امیرالمؤمنین (علیه السلام)

در دفتــــــــر تاریــــخ حقایـــــق بنویسیــد	شمع و گل  و پروانه که پیکار ندارد
ای باد خــــزان رحم بر این شاخه گـل کـن	آخر گل من طاقت مسمار نـــــدارد
دستــــــــــان مرا با غُل و زنجیـر نبندیــــد	این بلبل افسرده دگر یار نــــــدارد
لطف و کرم بـــرگ گـــــل یــــاسمن مـــن	نیلی شدن صورت و رخسار نـــدارد
از عرش و ملک، فرش و فلک نیک بپرسید	همچون من غمدیده دل زار نــــدارد
بیمار مرا ضربت سیلــــــی که روا نیـست	دیگر رمقی این تن بیمار نـــــــدارد
ای پیر خرابات همه عهــــــــد شکستنـــد	غسل و کفن و دفن شب تار نــدارد
هادی بشکن ایــــن قلــم نوحــه ســـرا را	زیرا که جهان یک گل بی خار نــدارد

از سروده های: آیت الله سیدمحمد موسوی (دامت برکاته)

به سوی محبوب

از سروده های بسیار زیبا و دلنشین حضرت آیت الله سید محمد موسوی امام جمعه آران و بیدگل در مدح حضرت علی بن موسی الرضا علیه آلاف الثناء و الدعاء

عالـــم متحیـــر ز کمـــــال حسنـاتش	گیتی همه روشن به جمال وجناتش
جز ذات الهی که صفاتش همه ذاتش	آگه نبـــــود هیـــچ کسی بر ملکاتش
مبهوت شود عقل بشر در حرکاتـــش	مدهوش شده خیل ملک از نغماتش
جبریل امین با هــمه نقـــل و نباتــش	پروانه شمــع رضـــوی در رشــحاتش
او مظـــهر اسماء خــدا در خلواتـــــش	سرچشمه فیض ازلی در جلواتــــش
آنکس که شــود محــرم راز کلماتــش	هرگز نشود مجرم و مستوجب آتـش
آن زائر خوش سیــرت نیکو سکناتش	مهمان غریــب الغــرباء وقت وفاتــش
فردوس برین پر شــده با آن درجاتش	از عطر دل انگیـز ســـلام و صلواتــش