در وصف حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه

از سروده های  حضرت آیت الله حاج سیدمحمد موسوی (دامت برکاته)  

ای بـــاد صبــا برگـــو آن یــار دل آرا را	از یـــــــاد مبــــر بــــا مـا آن راه مـــــدارا را
ای پیک نوازش کن، خال رخ زیبـــایش	افشـــــا نکنــــی هـرگز احـــوال دل مــا را
گو، ای همه زیبایی وی مــاه تماشایــی	برگیر حجــاب خویش و آنگه بنـــگر مــــا را
مــن از غم تــو زارم وز غیـر تو بیــزارم	بر جسم ضعیـــف ما کن خلعـــت دیبـــا را
ای یاور محرومان، ای پادشـــه خوبـان	نوشان به گـدای خود، آن شهد مصفــــا را
در بزم عبودیـــت رقص عرفـــا دیـــدی	من بی هنـــر بــزمم مهلت بـــده فـــردا را
بر مــأذنه کویـــت آهنــگ اذان عشـق	و از لعل لبــت جویــم آن نغمــه شیــــوا را
ای لیل و نهار من، آخرین نـــــگار من	عمری است فدا کردم شیـــرینی دنیـــا را
ارزانی جان تو، تقدیـــــم به پـــای تو	هـم حیـــات دنیا را هــم جهـــان عقبـــا را
من در یم غم غرقم، فریاد زنم هر دم	یک غمزه تو کافی است، این غریق دریا را
هر روز تو را جویم با اشک روان گویـم	بر مـــا بنمـــا مـــولی، آن چـــهره زیـــبا را
عاشقان تو مردند، حسرت تو را بردند	جان مادرت زهــرا مـــأیوس مــــکن مـــا را