امیر مومنان علی علیه السلام در نهج البلاغه بارها به مفهوم عدل الهی اشاره کرده است و خداوند را عاری از ظلم و ستم معرفی می نماید: «برتر از آن است که بر بندگانش ظلم کند، و در میان بندگانش قیام به قسط و عدل نموده، و در حکمش عدالت را نسبت به آنها مراعات کرده است».
از امور متشابه در قرآن برخى آیاتى است که به ظاهر دلالت بر وجود اعضاى براى خداوند دارد و به صفات خبریه معروف است. در خصوص آیاتی که صفات خداوند در آن یاد شده و در ظاهر مخالف عقل قطعى است، چند نظریه بین علما و متکلمان اسلامی (شیعه و سنی) وجود دارد؟
بر اساس دلایل عقلی و نقلی، شناخت کنه و حقیقت ذات خداوند امکان ندارد؛ زیرا از یک‌سو شناخت حقیقت هر چیزی به معنای احاطه بر آن حقیقت و ذات است. و از سوی دیگر حقیقت ذات خداوند، بی‌نهایت است و غیر خدا از جمله انسان‌ها محدود هستند؛
مامان من می تونم خدا رو ببینم؟ خدا حرفم میزنه؟خدا چقدر بزرگه؟ خدا کجاست؟و...اینها سوالاتی است که کودکان با کنجکاوی زیادی معمولا از مادران خود می پرسند و به مرور زمان سوالاتشان ابعاد جدیدتر و پیچیده تری به خود میگیرد اما برای پاسخ به سوالات خداشناسی کودکان چه جوابی دارید؟
قرآن می فرماید که اگر انسان غمگینی به ذکر یونسی سرگرم باشد، قبل از اینکه از ما چیزی بخواهد ما غمش را برطرف می کنیم و آنها هم که اهل راه هستند این ذکر یونسی را مجرَّب می دانند.
اگر اندکی از حجم خودشیفتگی های رایج خود را کم کنیم، اقرار خواهیم کرد که، زندگی در دنیا و فضای مدرنیته امروزی، زنگارهایی از جنس تاریکی را بر روح و جان ما نشانده است؛ خودشیفتگی هایی که انسان را از هویت واقعی او دور ساخته، به بیماری خود فراموشی، خدا فراموشی مبتلا کرده است، در این بین انسان های زیرک و هوشیار همواره به دنبال محملی برای نجات از این تاریکی ها و یافتن هویت واقعی خود می گردند.
توحید نظری به سه شاخه کلی تقسیم می شود: توحید ذاتی، توحید صفاتی و توحید افعالی. توحید یعنی توحید ذاتی و صفاتی در مقاله مراتب توحید بیان شد در این نوشتار توحید افعالی را بررسی می کنیم.
پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: بدانید که بهترین اعمال شما نزد خداوند و پاکیزه ترین آنها و آنچه از همه بیشتر درجات شما را بالا می برد و بهترین چیزی که آفتاب بر آن تابیده، ذکر خدای سبحان است؛ زیرا خدای تعالی از خودش خبر داده، فرمود: من همنشین کسی هستم که مرا یاد کند. (عدة الداعی، احمد بن فهد، ص 238)
در روایات اسلامی برای اخلاص نشانه‌های بسیاری ذکر کرده‌اند که این موارد از جمله آن هاست: کسی که دلش پاک، اعضاء و جوارحش سالم، مردم از خیرش بهرهمند و از شرش در امان، یکسان بودن ظاهر و باطن و کردار و گفتارش. دوری از گناهان. زهد.ناامیدی از غیرخدا و از چیزی غیر از گناهش نترسیدن. از غیر خدا در مورد اعمالش انتظار تعریف نداشتن.
اینکه خداوند فقط کار افراد با تقوى را مى پذیرد، سبب دل سردى و یأس افراد عادّى یا گناهکار نمىشود؟ از زاویه دیگر اینکه، آیا اعمال خوب و خیر تنها از دیندارها پذیرفته و قبول و عامل سعادت آن ها می شود یا اگر یک فرد بی دین هم کار خیر و نیکی بکند، برایش لحاظ می شود؟ در ادامه با ما همراه باشید ...
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
کلید واژه
خلاصه آمار
آخرین رویدادها:
پیوندها
موضوعات
بایگانی
حدیث تصادفی
اعلانـات
