نسخه متفاوت امام سجاد(علیه السلام) برای طلب رزق و روزی

حقیقت عبادت این است که انسان خود را بنده و مملوک خدا بداند، برای خود در مقابل خدا مالکیت و اراده مستقلی قایل نباشد، بلکه خود و دارایی خود را از آنِ خدا بداند؛ به طور کامل تسلیم اراده او باشد و به عبد بودن خود در مقابل پروردگار اعتراف کند.

عبادت، اظهار عبودیّت در پیشگاه ربوبی است خواه با توجه قلبی، خواه با اظهار زبانی یا نشان دادن با اعضا و جوارح. بنابراین جوهره دعا، عبادت است. شخصی که دستش را پیش خداوند منّان دراز می کند، چه در ظاهر دست خود را بلند کند و یا در دل به خدا توجه پیدا کند و درِ خانه خدا گدایی نماید، عبادت کرده است؛ چرا که این اعمال، همانا اعتراف عملی به عبودیّت خود، و ربوبیّت الهی است. دعا گرچه در ظاهر درخواست رفع نیازهای مادّی و معنوی است، ولی در واقع، اعتراف به بندگی، فقر و عجز انسان است. به همین دلیل است که در روایتی از نبی مکرّم اسلام (صلی الله علیه و آله) آمده است: "الدّعاء مخّ العبادة".(١) دعای خالصانه از این جهت که نهایت اظهار تذلّل و شکستگی و فقر و ضعف و بیچارگی در برابر خداوند غنیّ و قوی و قادر مطلق است به منزله مغز تمام عبادات است.(2)

با خدا ارتباط برقرار کنیم

پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله) در توصیه به ابوذر، آخرین آیه سوره آل‌عمران را تبیین و مصداقش را مشخص می‎کند. آیه‌‌ پایانی سوره‌‌ آل‌عمران چنین است: "‌یا ا‌یها الذ‌ین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا واتقوا الله لعلکم تفلحون." این آیه‌‌ شریفه گرچه مصاد‌یق فراوانی نظ‌یر مرزبانی و حفظ ثغور دارد ولی بارزتر‌ین مصداق آن، رفتن به مراکز مذهبی و انس گرفتن با عبادات د‌ینی است، از این رو رسول اکرم ‌(صلی الله علیه و آله) فرمود: "کثرة الاختلاف إلی المساجد فذلکم الرباط."(1)

رابطه آن است که انسان وقتی نماز خواند خوشحال نباشد که از عهده تکلیف بدر آمده و خود را فارغ بداند، بلکه با‌ید شوق به عبادت و لذت ارتباط و مناجات با خداوند در او حالتی ا‌یجاد کند که منتظر نوبت نماز د‌یگر باشد.

جلسه 5 درس فلسفه

تدریس اسفار اربعه ملا صدرا

"استاد ارجمند حضرت آیت الله موسوی"

دریافت با ذکر صلوات

پدر خسته و روزی حلال

خستگی انسان در طلب روزی حلال، خود عامل بخشش گناهان اوست و چه زیباست انسانی که می‌داند با کار و تلاش در محضر آفریدگار مورد رحمت و مغفرت قرار می‌گیرد و با توکل به او، کار خویش را با دلی پر از ایمان، یعنی طهارت روح همراه با طهارت جسم شروع می‌کند تا در زمان انجام کار و کسب رزق حلال به مقام قرب خداوند نزدیک‌تر شود و خود را در محضر محبوب خویش مشاهده نماید. تلاش چنین انسانی چونان مجاهدی فی‌سبیل‌الله است و اگر در زمان تلاش جهت کسب معیشت خانواده خویش جان به جان‌آفرین تسلیم کند بسان شهید می‌ماند و اجر و پاداش شهید به او داده می‌شود. در همین راستا پیامبر خوبی‌ها می‌فرمایند: «الْکَادُّ عَلَى‏ عِیَالِهِ‏ مِن حَلالٍ کَالْمُجَاهِدِ فِی‏ سَبِیلِ‏ اللَّه؛ آن که خانواده خویش را از حلال روزى مى‌دهد ، مانند مجاهدِ در راه خدا است».(1)

در محضر آیت الله وحید خراسانی

چه کنیم تا در نماز حواسمان پرت نشده و توجه مان به خدای تعالی باشد؟

در جواب این سؤال، به توصیه ای از حضرت آیة الله العظمی وحید خراسانی توجه کنیم

بعضی از اموری که برای حضور قلب در نماز سفارش شده است عبارتند از:

اول: وضو را باتوجه و حضور قلب انجام دهد از امام رضا (علیه السلام) روایت شده که وضو موجب طهارت و تزکیه‌ دل است (وسائل الشیعه 1/367 ابواب وضو باب1 حدیث 9) دوم: در عظمت نماز و در روایاتی که درباره‌ی نماز وارد شده تأمّل نماید. سوم: مانند کسی نماز بخواند که گویا با نماز وداع می‌کند و دیگر فرصت نماز خواندن را نخواهد یافت (مجالس صدوق و ثواب الاعمال عن ابن‌ ابی‌یعفور قال «قال ابوعبدالله الصادق (علیه السلام) اذا صلّیت صلاة فریضة فصلّها لوقتها صلاة مودّع یخاف ان لا یعود الیها ابدا»)