سروده حضرت آیت الله حاج سیدمحمد موسوی (دامت توفیقاته)
خورشید و ماه و کهکشان گردون سپهر دُرفشان کرسی عرش کردگار هفت آسمان پرنشان
منــظـومــه افــلاکـیان هــر ذره ای از خـاکـیان محــو جـلال ســرمد و آئـینه ایــزد نـــشان
خـیل مـلائــک جملـگی با افـتخــار بنــدگــی غوغا در عـالم کرده اند با نغمه تسبیحشان
ای رهرو افسرده دل جــا مـانده و ازخود خجل طوبای عشق و معرفت اندر دل پاکت نشان
وقت سحر بیدار شو با جام می هوشیار شو نــور جـمال یار بین شــادی نما با دلخوشان
با حــال زار و ابتــهال با انکــسار بــی مثـــال رو کن به درگــاه خـدا پرواز کن دامـن کشان
سوز دلت را ساز کـن آن عقـده هایت باز کن آه و فغان آغاز کـن همچـــون دل آتشفشان
فرمــانبــر فــرمــان او دسـت تـو و دامــان او غافل مشو از یاد او مستی مکن چون سرکشان
- تاریخ نشر: چهارشنبه / ۱۲ خرداد ۱۳۹۵