مسئله اهل بیت و خلافت

نظر به ایـنکه یکی از مسائلی که مکرر در قرآن کریم درباره آن‌‌ سخن‌ رفته است مـسأله اهل بیت و خلافت اسـت، لازم است در امر حکومت و عدالت در این مبحث-که مربوط است به مساله‌ خاص خلافت بعد از‌ پیغمبر و مقام اختصاصی اهل بیت در میان امت وارد شویم.

طهارت و پاکی مادران امامان معصوم چگونه ثابت می شود؟

بنابر تحقیق مسلّم و غیر قابل انکار انتسابات و پیوندهایى که بین بنى هاشم و امویان رخ داده «یکطرفى» بوده است، به این معنا که عمدتاً امویان و دیگر مخالفان بوده اند که با بنى هاشم پیوند بسته و از بنى هاشم دختر گرفته اند، ولى در بنى هاشم، کسى نیست که از مخالفان دخترى گرفته باشد.

طرح اسلام برای تشکیل حکومت

تکالیفى که براى فقهاى اسلام است بر دیگران نیست. فقهاى اسلام براى مقام فقاهتى که دارند باید بسیارى از مباحات را ترک کنند و از آن اعراض نمایند. فقهاى اسلام باید در موردى که براى دیگران تقیه است تقیه نکنند. تقیه براى حفظ اسلام و مذهب بود که اگر تقیه نمى‏کردند مذهب را باقى نمى‏گذاشتند.

زندگی به سبک امام سجاد علیه السلام

در دنیای پر هیاهوی امروزی که تنوع و گوناگونی به اوج خود رسیده است، سبک زندگی هم از این قاعده استثنا نبوده و از تنوع و فراوانی برخوردار است. سبک های زندگی بر اساس شرایط فرهنگی، موقعیت جغرافیایی، سلیقه، اعتقادات و .... متغیر می شود و شکل‌های بسیار متفاوتی را به خود می‌گیرد که با وجود ارتباطات رسانه‌ای و شکل‌گیری دهکده جهانی بسیاری از این سبک ها را حتی می‌توان در نزدیکی محل زندگی خود به وفور مشاهده کرد.

دروغهای مخرب در پشت پرده فضایل فاطمی

 

فاطمه زهراء علیها السلام شخصیتی ستودنی و الگو دارند و بخش کوچکی از ویژگیها و خصوصیات ستودنی ایشان در لابلای کتابهای حدیثی و تاریخی به دست ما رسیده است. با این حال نباید با ساده اندیشی به سراغ این کتابها رفت؛ چرا که در لابلای این نوشته ها گهگاهی اشتباهات یا دسیسه هایی رخ داده است که نه تنها فضیلت، بلکه دروغ و افترائات ناروا به صدیقه طاهره علیها السلام است.

ارتباط بی واسطه با خدا ممکن نیست!

توسل به ائمه (علیهم السلام) به معنای آن نیست که انسان هیچ گاه با خداوند صحبت نکند و او را مستقیماً مورد خطاب قرار ندهد، بلکه صحبت کردن با خداوند در هر زمان، مکان و بدون واسطه ممکن و میسر است.

معنای وارث بودن امام حسین(ع) از پیامبران چیست؟

زیارت وارث، در کتاب‌های متعددی مثل کتاب «المزار» شیخ مفید،[1] «مصباح المتهجد» شیخ طوسی[2] و دیگر منابع معتبر شیعه ذکر شده است. این زیارت، در واقع به عنوان بخشی از یک دستور العمل، برای زیارت امام حسین(ع) در محل دفنشان است که این زیارت را هنگام رسیدن به ضریح مبارک و در قسمت بالای سر امام حسین(ع) بخواند.[3] برخی زیارت وارث را با عنوان زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه[4] و برخی نیز در اعمال شب و روز عرفه و نیز شب و روز عید قربان آورده‌اند.[5]

آیا اعتقاد به تفویض که در احادیثی نقل شده است، قابل پذیرش است؟

طبق علم و آگاهی ما، درباره اثبات تفویض ائمه(ع) [واگذاری تدبیر امور جهان به ائمه اطهار(ع)] چند حدیث نقل شده است، آیا این تفویض غیر محکم است؟ «وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی(ع) فَذَکَرْتُ اخْتِلَافَ الشِّیعَةِ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ لَمْ یَزَلْ فَرْداً مُتَفَرِّداً

سیری در گفتار وهابیان پیرامون مساله شفاعت

بسیاری از دانشمندان و علمای مذاهب و فرق اسلامی شفاعت را، به عنوان یک اصل مسلم در دین اسلام،مورد پذیرش قرار داده وبرای آن شأن و جایگاهی رفیع قائلند. این التزام عقیده  ،ریشه در کلام وحی و روایاتی دارد که از جوامع روایی عامه مورد بهره برداری قرار گرفته که معیارها، و مختصات کلی مساله شفاعت را روشن و مبرهن می سازد. با این همه ادله متقن و موجهی که شیع و اهل سنت از مساله شفاعت ارائه می دهند، آنان به دلیل تسلط نداشتن بر آیات قرآنی پیرامون مسأله کفر و ایمان و عدم تطبیق صحیح شرایط شفاعت کننده و شفاعت شونده، آن را با شرک اشتباه گرفته اند. از همین رو غرض ورزان وهابی با دلالت به برخی از ادله ،مساله شفاعت جویی را امتداد رسم جاهلیت پیش از اسلام دانسته، با آن مخالفت نموده، ومعتقدان به این مساله را  همانند بت پرستان جاهلی به شمار آورده اند و بالاتر اینکه، بت پرستان را انسانهایی معتقد به خالقیت، ربوبیت و رازقیت دانسته و تنها ایراد کارشان را اعتقاد به شفاعت پنداشته اند، و مسلمانان معتقد به این اصل را از کفار جاهلی بدتر دانسته و آنان را حتی واجب القتل می دانند. در این گفتار برآنیم تا با ترسیم سیر پندار موهوم وهابیت و خواستگاه های آنان در مساله شفاعت ، احتجاجات و ادله این گروه را در چند مرحله مورد بررسی قرار داده و پاسخهای لازم و کافی را  در این زمینه ارائه دهیم.   

 

سیری در گفتار وهابیان پیرامون مساله شفاعت:

حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام کیست؟

عبدالعظیم (علیه السلام) فرزند عبدالله بن علی، از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (علیه السّلام) است و نسبش با چهار واسطه به آن حضرت می رسد. پدرش عبدالله نام داشت و مادرش فاطمه دختر عقبه بن قیس.
ولادت با سعادت حضرت عبدالعظیم (علیه السّلام) در سال 173 هجری قمری در شهر مقدّس مدینه واقع شده است و مدّت 79 سال عمر با برکت او با دوران امامت چهار امام معصوم یعنی امام موسی کاظم (علیه السّلام)، امام رضا (علیه السّلام)، امام محمّدتقی (علیه السّلام) و امام علیّ النّقی (علیه السّلام) مقارن بوده، و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است.
این فرزند حضرت پیامبر (صلّی الله علیه و آله وسلّم)، از آنجا که از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (علیه السّلام) است به حسنی شهرت یافته است.
حضرت عبدالعظیم الحسنی (علیه السّلام) از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه معصومین (علیهم السّلام) و از چهره های بارز و محبوب و مورد اعتماد، نزد اهل بیت عصمت (علیهم السّلام) و پیروان آنان بود و در مسایل دین آگاه و به معارف مذهبی و احکام قرآن، شناخت و معرفتی وافر داشت.