از مباحث فقهی، رابطه انسان و خدا نوعی رابطه عبد و مولایی برداشت میشود که این رویکرد ضعفهایی دارد و در حقیقت با مراتب نازل خلوص در عبادت سازگار است؛ باید نوعی دیگر از رابطه را با خداوند امتحان کرد.
اوج پاینبدی به مقوله وحدت را در عصر امیرالمؤمنین(ع) و در همان ماجرای سقیفه شاهدیم آنجا که برای حفظ اسلام و اتحاد مسلمین از بزرگترین حق خویش یعنی خلافت مسلمین گذشت.
استاد فلسفه دانشگاه تهران با اشاره به ماجرای نامه آیتالله بروجردی به علامه طباطبایی درباره فلسفه گفت: ایشان با وجود اصرار زیاد برخی طلاب برای تعطیل شدن فلسفه به علامه فرمودند: شما هر طور وظیفه خود میدانید عمل کنید.
عادت کردن به هر رفتاری در زندگی موجب میشود این عادات بر زندگی مسلط شده و انسان را اسیر و بنده خود کند که البته تغییر این عادات کار بسیار دشواری است بهطوری که در بیان مولا علی(ع)تغییر عادت مانند معجزه است!
در اثر تلاشهای ائمه، شیعیان به یک بلوغ اجتماعی رسیده بودند، به گونهای که کار تشکیلاتی و شبکه محور را در فضایی سرشار از ملاحظات امنیتی و تقیهای، به خوبی برتافته بودند و برای بهره بردن از امامی که حضور علنیاش را حس نمیکنند آماده شده بودند.
ما قبل از اظهار لعن باید در قلبمان نسبت به دشمن خدا بیزار باشیم و این اصل ایمانی است، به طوری که اگر کسی تبری و بیزاری نسبت به دشمنان خدا را نداشته باشد از دایره ایمان خارج است.
چه بسیار چشمان سالمی که کورند؛ گوشهای تیزی که کرند؛ پاهای پرتوانی که لنگ و فلجاند! "آیا آنان در زمین سیر نکردند، تا دلهایی داشته باشند که حقیقت را با آن درک کنند؟
یکی از سنتهایی که برخی از مردم به آن اعتقاد دارند رجوع به درب مساجد و کوباندن دربهای آن و خبر دادن از پایان ماه صفر است؛ این دسته افراد بر این باورند که اگر این کار را انجام دهند، بهشت بر انها واجب میشود.
زمانی که از لزوم اصلاح تفکر دینی سخن میگوییم، نه میخواهیم دین را تحریف کنیم و نه ارزش و قداست وحی را زیر سوال ببریم، بلکه میخواهیم چهره دین را از غبار تحریفها و گزارههای فراموش شده در عصر خودمان پاک کنیم.