همبستگی انسانیْ یکی از قربانیان اصلی سیاستهای هویتی است. هنگامی که گروههای مختلف به گوشۀ امن خود بازمیگردند زمینۀ کمتری برای کسانی که متعهد به سیاستهای همبستگی و آرمان جهانشمولگرایی هستند وجود خواهد داشت.
امیرالمومنین امام على(ع) به هیچ روى امتیازى ویژه و امکانى خاص به کسى با ملاحظه خویشاوندى، وابستگى و پیروى نمىداد، و در اساس چنین چیزى در قاموس حکومت او معنا نداشت، و این را تجاوزى آشکار به حرمت و کرامت و حقوق همگان مىدانست.
امیر المؤمنین (ع) از پیامبر آموخت که جامعه دینی جامعهای است که بدون لکنت زبان بشود حق ضعفا و محرومین و طبقات پایین جامعه را ـ که معمولا قدرت مطالبه حقوق خود را ندارند ـ از صاحبان قدرت و ثروت گرفت.
امام علی(ع) در سخنانی فرمودند: اکنون روزگاری است که ساز و برگ شیطان تقویت شده است. به هر سو میخواهی نگاه کن! آیا جز فقیری میبینی که با فقر دست و پنجه نرم میکند؟ نه کسی باقی مانده که کار زشت را دگرگون کند و یا از نافرمانی و معصیت باز دارد.
هزینه قیام مسجد گوهر شاد چند کامیون جنازه بود که در اطراف مشهد به صورت دسته جمعی دفن شدند و خونهایی که بر دیوارهای مسجد گوهرشاد و صحن حرم رضوی باقی ماندند تا سالها ریشه روشنگری مردم باشند.
ما باید توحید جاری داشته باشیم، نه توحید راکد؛ بدین معنا که اعتقاد به توحید باید در زندگی ما نمود پیدا کند. توحید راکد در مرحله ذهنی باقی میماند و فقط به درد پاسخگویی در قبر انسان میخورد.
آنارشیست ها اغلب در دام فرد گرایی گرفتار شده اند به حدی که اشتیرنر معتقد است: «مردم یعنی مرگ، سلام بر من. خوشبختی ملت، بدبختی من است. اگر چیزی برای من درست است به حقیقت درست است.»این اندیشه فلسفی و سیاسی دیدگاههای دیگری دارد که بسیار آن را غیرواقعی و غیرعادی میدانند که به آن پرداختهایم.