
حیا چیست؟
«حیا » در لغت به مفهوم شرمساری و خجالت است که در مقابل آن « وقاحت » و بی شرمی قرار دارد. (ابن اثیر ، نهایه ،ج 1 ، ص 391 )
به عبارتی ؛ حیا شرمی است برخاسته از ادراک خوبیها و بدیهای اختیاری ، به این جهت است که انسان ، دستهای از کارها را خوب و دسته دیگر را بد میداند .
فرد بدبین دنیای اطرافش را تیره و تار می بیند و چنین تصور می نماید که دیگران به او خیانت می کنند از اینرو به هیچ کس اعتماد نمی کند...
تعاملات انسان ها با یکدیگر و برقراری رابطه میان افراد، گاه با آسیب هایی همراه است. سخن از شناخت این آسیب ها و تلاش برای از بین بردن آنها چیزی است که در متون دینی بدان پرداخته شده است. از آنجا که دین عهده دار سعادت دنیوی و اخروی افراد است، ارائه راهکارهایی به منظور برطرف نمودن آسیب های اجتماعی و برقراری روابطی سالم و درست در میان افراد جامعه از وظایف آن بشمار می آید. تلاش به منظور شناخت این آسیب ها و برطرف نمودن آنها، هنگامی اهمیت می یابد که برخی از این رفتارهای نادرست سرچشمه گناهان دیگر می گردد.
کشته شدن، آن گاه ارزشمند است که در راه خدا باشد. شهادت، پایان زندگى نیست، آغاز حیات است، باختن و از دست دادن نیست بلکه یافتن و به دست آوردن است. بسیارى از زندگان مردهاند، ولى کشتگان راه خدا زنده اند.
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ(آل عمران ـ 169)
هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شدهاند، مرده مپندار، بلکه زندهاند که نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند.