
در باره ی این فرقه اطلاعات زیادی در تاریخ منعکس نشده است. آن چه در منابع تاریخی آمده، این است که:
1. فرقه ی «یعفوریه» پیروان محمد بن بشیر بوده اند که در امامت موسی بن جعفر (ع) توقف کردند و بعدها امامت او را نیز منکر شدند. این گروه معتقد بودند کسانی که معتقد به امامت امامان بعد از موسی بن جعفر(ع) باشند، کافرند. اینان در میان واجبات شرعی فقط نماز، روزه و خمس را قبول داشتند و بقیه ی دستورات را نمی پذیرفتند و ازدواج با محارم و روابط جنسی با غلامان را جایز می دانستند.
زیارت وارث، در کتابهای متعددی مثل کتاب «المزار» شیخ مفید،[1] «مصباح المتهجد» شیخ طوسی[2] و دیگر منابع معتبر شیعه ذکر شده است. این زیارت، در واقع به عنوان بخشی از یک دستور العمل، برای زیارت امام حسین(ع) در محل دفنشان است که این زیارت را هنگام رسیدن به ضریح مبارک و در قسمت بالای سر امام حسین(ع) بخواند.[3] برخی زیارت وارث را با عنوان زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه[4] و برخی نیز در اعمال شب و روز عرفه و نیز شب و روز عید قربان آوردهاند.[5]
پس از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) مسلمین به دو گروه کلی تقسیم شدند. شیعیان دنبالهروی از امام علی (علیه السلام) را به عنوان جانشین بر حق رسول اعظم (صلی الله علیه و آله) در پیش گرفتند و اهل سنت منکر جانشینی ایشان شدند.
یکی از امور مهمی که در زمینه مشورت باید به آن توجه بسیار داشت فردی است که به عنوان مشاور انتخاب می گردد. زیرا شخص مشاور رابطه مستقیم با فرجام کار مورد نظر دارد و در شکست یا پیروزی افراد نقش بسزایی را ایفا می کند. صاحبان شریعت در این زمینه نیز راهنمایی هایی را در اختیار پیروانشان قرار داده اند که شایسته بررسی می باشد.
لازم است قبل از هر چیز به سراغ تعریف اخلاق برویم «اخلاق» جمع «خُلْق» (بر وزن قُفل) و «خُلُق». (بر وزن افق) مى باشد، به گفته «راغب» در کتاب «مفردات»، این دو واژه در اصل به یک ریشه باز مى گردد، خَلْق به معنى هیئت و شکل و صورتى است که انسان با چشم مى بیند و خُلْق به معنى قوا و سجایا و صفات درونى است که با چشم دل دیده مى شود.