از سروده های حضرت آیت الله حاج سیدمحمد موسوی (دامت برکاته)
ای بـــاد صبــا برگـــو آن یــار دل آرا را |
از یـــــــاد مبــــر بــــا مـا آن راه مـــــدارا را |
ای پیک نوازش کن، خال رخ زیبـــایش |
افشـــــا نکنــــی هـرگز احـــوال دل مــا را |
گو، ای همه زیبایی وی مــاه تماشایــی |
برگیر حجــاب خویش و آنگه بنـــگر مــــا را |
مــن از غم تــو زارم وز غیـر تو بیــزارم |
بر جسم ضعیـــف ما کن خلعـــت دیبـــا را |
ای یاور محرومان، ای پادشـــه خوبـان |
نوشان به گـدای خود، آن شهد مصفــــا را |
در بزم عبودیـــت رقص عرفـــا دیـــدی |
من بی هنـــر بــزمم مهلت بـــده فـــردا را |
بر مــأذنه کویـــت آهنــگ اذان عشـق |
و از لعل لبــت جویــم آن نغمــه شیــــوا را |
ای لیل و نهار من، آخرین نـــــگار من |
عمری است فدا کردم شیـــرینی دنیـــا را |
ارزانی جان تو، تقدیـــــم به پـــای تو |
هـم حیـــات دنیا را هــم جهـــان عقبـــا را |
من در یم غم غرقم، فریاد زنم هر دم |
یک غمزه تو کافی است، این غریق دریا را |
هر روز تو را جویم با اشک روان گویـم |
بر مـــا بنمـــا مـــولی، آن چـــهره زیـــبا را |
عاشقان تو مردند، حسرت تو را بردند |
جان مادرت زهــرا مـــأیوس مــــکن مـــا را |