آخرین رویدادها:
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
پیوندها
کلید واژه
موضوعات
بایگانی
حدیث تصادفی
خلاصه آمار
اعلانـات
دوران پس از رحلت رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله دورانی بود که دستور منع کتابت حدیث ایشان به جهت به فراموشی سپرده نشدن قرآن کریم!! از جانب خلفای نخستین! صادر شد.
در عصر نبوی، امام علی(علیه السلام) و عده‌ای از صحابه احادیث پیامبر(علیه السلام) را می‌نوشتند. پس از رحلت پیامبر اسلام(علیه السلام) اوضاع کتابت حدیث در بین اهل سنت با شیعه تفاوت زیادی پیدا کرد. خلیفه اول و دوم و به دنبال آنها عثمان سیاست رسمی حکومت را مخالفت با نقل و کتابت و تدوین احادیث پیامبر(علیه السلام) قرار دادند تا جایی که تعداد زیادی از مکتوبات حدیثی را سوزاندند. برخی از دانشمندان معتقدند که این اندیشه با ظهور اسلام و توسط یهود انجام شده است و ریشه منع کتابت حدیث نبوی را نفوذ یهود در حکومت اسلامی! می دانند.
با ظهور اسلام و شروع رسالت نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله)، سران یهود موقعیت خود را در معرض خطر دیدند. لذا از همان ابتدا در صدد مقابله با اسلام برآمدند. روش مقابله یهود با اسلام را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد. یک، روش مقابله مستقیم. دو، روش غیر مستقیم. منظور از روش مستقیم، همان جنگ‌هایی بود که یهود بر علیه پیامبر(صلی الله علیه و آله) تحمیل کردند. در این راستا یهود جنگ‌هایی را همچون جنگ خیبر و جنگ بنی قریظه و جنگ بنی قینقاع به راه انداختند.
یهود چون می‌دانست که در این مقابله مستقیم پیروز نخواهد شد و این پیامبر جدید در امر رسالت خود موفق خواهد شد، بنابراین از روش مقابله غیر مستقیم و یا همان نفوذ در مسلمین استفاده کردند. یهود بعد از وفات پیامبر(صلی الله علیه و آله) توانست در میان مسلمین و به خصوص نظام حاکم آن زمان نفوذ کند. شناخت میزان و گستردگی این نفوذ و همچنین ابعاد تاثیرگذاری آن اهمیت فراوانی دارد.
دوران پس از رحلت رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله دورانی بود که دستور منع کتابت حدیث ایشان به جهت به فراموشی سپرده نشدن قرآن کریم!! از جانب خلفای نخستین! صادر شد.
نفوذ فرهنگی دشمن در اسلام
مهم‌ترین اثر نفوذ فرهنگی یهود، همان جریان منع تدوین حدیث بود که باعث از دست رفتن احادیث پیامبر(صلی الله علیه و آله) شد و به جای آن احادیث جعلی وارد فرهنگ مسلمین شد. دومین اثر نفوذ فرهنگی این جریان، ورود اسرائیلیات به عقائد مسلمین بود. اسرائیلیات آن دسته از عقائدی است که از سوی یهود و یا نصاری وارد عقائد اسلامی شده است. عنوان اسرائیلیات هم به این دلیل وضع شده است که بیشتر جعل حدیث از سوی یهودیان وارد فرهنگ اسلامی شد.
یکی از موارد اسرائیلیات، مسئله تشبیه و تجسیم پروردگار بود. ما می‌دانیم که بر اساس آیات و روایات معصومین(علیهم السلام) خدای متعال منزه از داشتن جسم و تشبیه به چیزی است؛ ولی یهودیان معتقد بودند که خدای متعال شبیه به انسان است. در آیات قرآن هم به این مسئله اشاره شده است. مثلا یهودیان معتقد بودند که عزیر فرزند خداست و یا اینکه یهودیان می‌گفتند: ید الله مغلولة و با این عبارت خدای متعال را محدود می‌پنداشتند.
وجود اسرائیلیات تا حدود زیادی در مسائل مهم دینی و گره خوردن آن با ثبت نشدن احادیث نبوی که آموزه های اساسی و وحیانی ایشان از جانب خداوند بود باعث نفوذ این جریان به داخل اسلام شد. منع کتابت حدیث اما دوره طولانی نداشت و با حضور ائمه اطهار علیهم السلام خلا موجود برطرف می گردید و عمر بن عبدالعزیز خلیفه! اموی در ابتدای قرن دوم سیاست رسمی را تغییر داد و تدوین کتابهای روایی آغاز گشت. تا قرن چهارم، صحاح سته نگاشته شدند ولی بیش از یک قرن ممنوعیت کتابت حدیث، اصالت منابع بعدی را زیر سؤال برد.
شیعیان از همان دوران رسول خدا و پس از ایشان در زمان ائمه معصومین(علیهم السلام) تا غیبت صغری احادیث را می‌نوشتند. کتاب علی (علیه السلام )، جامعه،... از امام علی (علیه السلام) و اصول اربعمائه از اصحاب ائمه محصول این دوره است. در قرن های بعدی تدوین و جمع آوری روایات انجام شد. کتب اربعه تا اوایل قرن پنجم نگاشته شدند و بعد از آن محدثان بیشتر به تجمیع و طبقه بندی روایات پرداختند.
به این ترتیب با وجود این که در دوره ای کوتاه مردم از دسترسی به منابع حدیثی پیامبر اکرم که به عنوان سنت از آن یاد می شود و خودشان قرآن را در کنار سنت خود قرار داده بودند(اشاره به حدیث ثقلین)،دور شدند اما حضور ائمه اطهار به عنوان هادیان و خلفای به حق و تعیین شده از جانب خداوند توانست تا این کمبود را جبران کند.
منابع:
1. دانشنامه اهل بیت
2. پایگاه حلقه کاتبان
3. خبرگزاری رسا
