بحث و بررسی موضوع حائر، در حقیقت گفت وگو از مقدّس ترین بقعه و بارگاه، در دین مبین اسلام است. همان جایی که در شرافت و منزلت، باکعبه معظّمه برابری می کند و بانور هدایت و آزادگی، بر جای جای کشورهای اسلامی از شرق تا غرب، فضیلت و برتری یافته است.
خداوند متعال ساختار وجود انسان را طوری خلق کرده که هم خدا را در درون خودش می شناسد وهم خدا را در درون خود می یابد. یعنی انسان هم فطرتاً خداشناس است و هم فطرتاً خدا گراست. چون فطرت انسان دو عرصه داره:
همه انسان ها در درون خود گرایش به دین خدا یعنی اسلام دارند کیفیت این فطرت و ذات در مقام استعداد ثابت است اما به فعلیت رسیدن آن توسط خود انسان است . مادامی که انسان هست این دین باوری ، دینداری و خداگرائی هست. به همین دلیل همه پیامبران بشر را به یک دین دعوت کردند.
یکی از راه هایی که انسان می تواند به معرفت خداوند دست پیدا کند راه فطرت است. راه فطرت که از درون نورانیت را به انسان می بخشد و انسان را نورانی می کند راهی بسیار دل چسب و آرمان ساز است. برای اینکه انسان از این طریق به معرفت برسد باید اقداماتی بکند یعنی درون را صافی بکند و نفس را تزکیه بکند اما به هر حال راه بسیار مطلوب و متبوعی است.
تردیدى نیست که قرآن از سوى خدا بر پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله وسلم) نازل شده است؛ اما چرا به زبان عربى؟ و آیا الفاظ عربى قرآن نیز از سوى خدا است، یا این الفاظ از زبان پیامبر (صلی الله و علیه و آله وسلم) است؟
خداوند متعال هستی را آفرید و از این آفرینش هدف و مقصدی را منظور فرمود. هر کس به تناسب معرفت و شناخت خود از پروردگار متعال می تواند هدف وی از هستی را درک کند. گر چه هیچ کس نمی تواند معرفت کامل به کنه ذات الهی یابد امّا به میزان شناخت حضرت حق هدف از آفرینش را می توان دریافت!
همه امّت اسلام بر وجوب و لزوم امامت بعد از پیامبر اکرم صلى اللَّه علیه وآله اتفاق نظر دارند. این مطلب از سخنان بسیارى از دانشمندان شیعه و سنّى ظاهر بوده؛ بلکه به آن تصریح کرده اند.
ما هیچگاه از انجام تکلیفمان بازداشته نشده ایم و به این بهانه که حق تنها در زمان ظهور به تمامه مستقر خواهد شد، از اقامه حق در حد توان منع نشده ایم و امر به اجرای حق، گرفتن داد مظلومان و مقابله با ظالمان در حد توان از ما برداشته نشده است. طبیعتا اگر ما در حد خود اقدام کنیم، شرایط جدیدی در عالم ایجاد خواهد شد.
سفارشات در باب احترام به والدین بقدری پر رنگ است که ممکن است چنین بنظر آید که برحذر داشتن از بی حرمتی تنها در خصوص والدین؛ به فرزندان است و عکس این مطلب جایگاهی ندارد، اما با نگاهی جامع تر در منابع دینی با روایاتی مواجه می شویم که تامل برانگیزاند..
در مورد امام زمان (عج) و عرضه دینی جدید توسط ایشان احادیثی وجود دارد در حالی که ظاهر چنین مسئلهای با تعالیم دینی قرآن و عترت (ع) سازگار نیست. در درجه اول باید گفت اساساً واژه دین جدید وجود ندارد، بلکه منظور از قضای جدید،