
"شرک" در لغت به معنای نصیب (سهم) قراردادن و در اصطلاح قرآن، مراد از شرک، شریک و مثل و مانند قراردادن برای خداوند متعال است و در مقابل "حنفیت" است. "حنیف"؛ یعنی میل به استقامت و اعتدال، و از آن جا که پیروان توحید خالص، از شرک روى گردان شده و به این اصل اساسى متمایل مىشوند، به آنها حنیف گفته مىشود.
شرک به دو قسم شرک در عقیده و شرک در عمل (عبادت و طاعت) تقسیم می شود.
یکی از عوامل مجد و عظمت اسلام و شکوفاییِ مجدّد تمدن بزرگ اسلامی، وحدت، همبستگی و انسجام همه نیروها و مذاهب اسلامی در سایه عمل به قرآن کریم و بازگشت به تعالیم عالیه قرآن است.
شکر کلمه ای است که در قرآن، زیاد با آن برخورد داریم. معنی آن این است که انسان، در مقابل فردی که از او خیری دیده، قدردانی کند و بگوید: متشکرم. (مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن ، ج 3، ص 9)