شفاعت یکی از مسائل مهم اعتقادی و دینی است و در قرآن مجید و روایات معصومین (علیه السلام) از آن بسیار یاد شده است. امّا در مورد شرایط و فلسفه شفاعت بایستی بیشتر بررسی شود. این نوشتار می کوشد از این زاویه به بحث شفاعت بپردازد.
شفاعت یکی از مسائل مهم اعتقادی و دینی است و در قرآن مجید و روایات معصومین (علیه السلام) از آن بسیار یاد شده است. امّا در مورد شرایط و فلسفه شفاعت بایستی بیشتر بررسی شود. این نوشتار می کوشد از این زاویه به بحث شفاعت بپردازد.
حکیم صدرالمتألهین شیرازی مشهور به ملاصدرا از بزرگترین فلاسفه اسلامی و صاحب مکتب و شیوهی حکمت متعالیه در فلسفه اسلامی است. وی که از جمله بزرگترین علمای شیعه نیز به شمار میآید، شاگردان بسیاری را در مکتب خویش پرورش داده است که از جمله ایشان علامه طباطبایی صاحب تفسیر شریف المیزان و شهید مطهری در عصر ماست. نوشتار پیش رو میکوشد شیوه وی درباره سیره معصومین(علیهمالسلام) را مورد بررسی قرار دهد.
در ابتدا لازم است چند واژه تعریف شود:
تعریف دین هر چند ساده به نظر می رسد ولی با دقت در آن می توان متوجه شد که بسیار کار مشکلی است. یرچادالیاده می گوید: «هیچ کلمه ای غیر دین نباشد که همواره و آشکارا خیلی صاف و ساده به کار رود، ولی در واقع نمایان گر نگرش هایی باشد که نه فقط بسیار متفاوت اند، بلکه گاه مانعه الجمع اند».[1]
حقیقت مرگ چیست؟ چه واقعیتی در هنگام مرگ رخ می دهد؟
تصور ابتدائی که از مرگ به ذهن انسان می رسد چنانکه مادّی گراها هم همان تصور را علم فرض کردند، این است که مرگ باعث می شود انسان نابود و محو بشود از هستی. آیا واقعاً همین است؟ یعنی مرگ باعث نابودی انسان است یا اینکه نه مرگ در واقع انسان را از یک مرحله وارد مرحله دیگری می کند؟ از یک عالم به عالم دیگری سیر می دهد؟
بارها شنیدیم و یا دیدیم که در برخی روایات نسبت به برخی اعمال گفتهاند اگر فلان کار را انجام دهید بهشت بر شما واجب میشود؛
از نظر قرآن، خواب نه تنها انسان را با عوالم دیگر آشنا می کند، بلکه از مهم ترین آثار آن شناخت انسان با مسئله رستاخیز روان ها و نفوس و معاد اخروی است.
انسان به طور متوسط شانزده ساعت فعالیت کرده و دست کم به هشت ساعت خواب و یا استراحت نیاز دارد که بخش اعظم این استراحت همان خوابیدن است.