
در اثر تلاشهای ائمه، شیعیان به یک بلوغ اجتماعی رسیده بودند، به گونهای که کار تشکیلاتی و شبکه محور را در فضایی سرشار از ملاحظات امنیتی و تقیهای، به خوبی برتافته بودند و برای بهره بردن از امامی که حضور علنیاش را حس نمیکنند آماده شده بودند.