آخرین رویدادها:
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
پیوندها
کلید واژه
موضوعات
بایگانی
حدیث تصادفی
خلاصه آمار
اعلانـات
واقعه ی عاشورا ، با همه ی بزرگی مصیبت و بی هماوردی فجایعی که بر بزرگترین انسانهای تاریخ داشت، درسهای فراوانی دارد. توجه به این مسئله که در کنار شور حسینی نباید شعور حسینی فراموش شود و از قطره قطره اشکهایی که بر اباعبدالله (علیه السلام) ریخته می شود باید درس گرفت و در زندگی به کار بست، خود از درسهای عاشوراست. در میان معاصرین یکی از بزرگترین اندیشمندانی که توجه ویژه ای به این مسئله داشته اند مرحوم علامه محمد تقی جعفری(ره) بودند که مجموع سخنرانی ها و مطالب ایشان در این خصوص در کتاب "حسین، شهید فرهنگ پیشرو انسانیت" منتشر شده است. به لطف خدا بعضی از مطالب ایشان در ایام محرم باز نشر خواهد شد که قسمت نهم آن را در ادامه می خوانید...
انسان به وسیله صبر و بردباری در امور زندگی، پیروزی را از آن خود می سازد. صبر حتی اگر در زمان کوتاهی باشد، اجری بزرگ در بر خواهد داشت. صبر امام حسین «علیه السلام» و یاران باوفایشان در واقعه عاشورا از عظمت ویژه ای برخوردار بود و همین صبر در راه رسیدن به هدفی الهی آنان را جاودان نمود.
انسان در تمام مراحل زندگی خود با سختی ها و مشقت هایی روبروست که رفتار او در این وقایع در مراحل بعدی زندگی اش تأثیر فراوانی دارد. صبر و شکیبایی در زندگی از سرمایه های انسان است. هر چه آگاهی انسان نسبت به هدف زندگی افزوده شود، صبر او بیشتر می شود، چراکه در این صورت انسان می داند از کجا آمده؟ به کجا می رود؟ و وظیفه او در این مسیر چیست؟ پس سختی های مسیر برای او قابل تحمل می شود زیرا هدفی والا دارد. دین مبین اسلام تاکید فراوانی بر صبر داشته و این تاکید نشان از اهمیت ویژه آن در حیات انسان دارد. گاهی صبر چند دقیقه ای انسان زندگی او را تا آخر بیمه نموده و او از پاداش این صبر در تمام عمر خود بهره مند می شود.
صبر در قرآن کریم:
در قرآن کریم مکرراً به صبر تأکید فراوانی شده و صابران را محبوب خداوند معرفی نموده، به گونه ای که انسان با خود می اندیشد، چه چیزی در صبر نهفته است که پاداش آن نزد خداوند، بزرگ و بی حساب بیان شده است. به عنوان نمونه به دو آیه اشاره می کنیم:
«...إِنَّمَا یوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیرِ حِسَابٍ »
(جز این نیست که بردباران پاداش خود را بدون حساب و کتاب خواهند برد.)
«وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ * الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ * أُولَئِکَ عَلَیهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ »
(قطعاً ما شما را با مقداری ترس و گرسنگی و نقص اموال و نفوس و محصولات آزمایش می کنیم؛ و بشارت به بردباران بده که وقتی مصیبتی به آنان روی آورد می گویند ما از آن خدا هستیم و به سوی او برمی گردیم. آنان هستند که رحمت و درود پروردگارشان برای آنان نازل می شود و آنان هدایت یافتگان هستند.)
در آیات فوق صریحا بیان شده که انسان با مصیبت هایی در زندگی روبروست که منشا آن ها متفاوت است، اما قطعا صبر و شکیبایی انسان موجب هدایت انسان می شود. طبق آنچه در آیات بیان شده می توان توجه به خداوند و اینکه ما از آن خداوند هستیم و در نهایت به سوی او باز می گردیم را عاملی برای اطمینان قلبی انسان و کمک به او برای صبر و بردباری دانست.
صبر بر مصیبت:
شکیبای در برابر مصیبت ها امر آسانی نیست، اما باید توجه داشت که انسان جز تحمل آن چاره دیگری ندارد، پس چه بهتر که با رضایت به آنچه خداوند برای او مقدر ساخته از این مرحله زندگی گذر کند. انسان باید بداند قطعاً صبر کار او را بیشتر از شتاب زدگی و عمل از روی احساسات و هیجان پیش می برد و به نتیجه می رساند. البته توجه به این نکته ضروری است که این صبر زمانی صدق می کند که مصیبت اختیاری نباشد و از جانب خود انسان به او نرسیده باشد. انسان در برابر کوتاهی ها و ضررهایی که به خود می رساند مسئول است؛ اما زمانی که سختی به خواست خداوند باشد، مانند بیماری که به واسطه کوتاهی انسان دامن گیر او نشده باشد، صبر، پاداشی بسیار دارد.
صبر بر معصیت:
این نوع صبر در رشد و کمال انسان تأثیر بسیاری دارد، زیرا همان گونه که گفتیم صبر در مصیبت اجباری است و انسان چاره ای جز بردباری ندارد، اما این نوع از صبر اختیاری است. در هنگام معصیت عامل لذت و هیجان وجود دارد و انسانی که از آن چشم پوشی کند، سزاوار رحمت الهی است. حوادث و وقایع غیرقابل تحمل زیاد طول نمی کشند، درحالی که صبر در برابر همین زمان اندک نتیجه ای بزرگ برای انسان دارد.
در واقع می توان صبر در معصیت را سکوی پرواز انسان و بسیار موثر در رشد او دانست.
صبر امام حسین «علیه السلام» و یاران باوفایشان در واقعه عاشورا:
واقعه عاشورا سراسر صبر و شکیبایی است. امام و یارانشان در لحظه لحظه کربلا صبر کردند، چراکه هدفشان مشخص بود و بصیرتشان موجب بردباری آن ها شد. بردباری این انسان های بزرگ گاهی در برابر معصیت بود و گاهی در برابر مصیبت. صبر بر مصیبت توسط آنان که بر هیچ کس پوشیده نیست. امام حسین (علیه السلام) در نیم روز هفتاد و یک تن ا زفرزندان و خویشان و یاران با وفای خود را از دست داده بودند اما کوچک ترین حرکت یا سخنی که نشان از کم تحملی یا ناشکری باشد از امام شنیده نشد. صبر و بردباری حضرت زینب (سلام الله علیها) نیز در واقعه عظیم مثال زدنی است
و همچنینی تمام افراد کاروان حق. اما شاید بتوان گفت کمتر صبر بر معصیت در این حادثه بیان شده باشد. صبری که از ارزش و اجری فراوان برخوردار است. بارها و بارها به امام حسین (علیه السلام) گفته شده بود که کمی با یزید کنار بیایید او هر آنچه را بخواهید برای شما فراهم می کند. آنان چه خواسته حقیری را از شخصیتی بزرگ طلب می کردند. امام چه چیز یزید را نادیده می گرفت؟ بی دینی ها و ظلم های اورا؟ امام به تمام وعده های پوچ و واهی جواب رد دادند. یا امان نامه ای که شمر ملعون شب عاشورا برای حضرت عباس (علیه السلام) آورده بود، وعده ای ناچیز در مقابل عظمت وجودی ایشان بود. امام و یاران با وفایشان در مقابل تمام مسائل صبر نمودند چون هدفی الهی داشته و می دانستند ارزش و اجر کار آنها نزد خدای متعال است.
امام حسین «علیه السلام» در شب و روز عاشورا بارها خطاب به یارانشان فرمودند:
(دل بر شکیبایى بندید اى بزرگ زادگان! مرگ، جز پلى نیست که شما را از سختى ها و ضررها به بهشت وسیع و نعمت جاویدان مى رساند. آیا کدام یک از شما کراهت دارد از این که از زندان به قصر منتقل شود؟)
یاران امام این کلام را با جان و دل لمس کرده بودند که حتی شب عاشورا آرامش و نشاطی عجیب در میان آن ها موج می زد. آنان می دانستند در پی صبر بر این واقعه عظیم که در زمانی کوتاه رخ می دهد، خداوند چه اجری برایشان آماده ساخته و به همین علت هیچ مصیبت و وعده و وعید و ارعابی از سوی دشمنان، آرامش و نشاط و بردباری را از وجود آنان جدا نکرد.
بینش و آگاهی نسبت به هدف، وظیفه و تکلیف الهی، صبر و شکیبایی مثال زدنی در امام و یاران باوفایشان به وجود آورد که موجب رستگاری و جاودانی شان در رحمت الهی گردید.
خدایا! پروردگارا! ما را در صبر، این حقیقت عظما با شکست روبرو مفرما. امین
منبع:
امام حسین، شهید فرهنگ پیشرو انسانیت، علامه محمد تقی جعفری
