منشأ فرقه یعفوریه و عقاید آنان چه بوده است؟

در باره ی این فرقه اطلاعات زیادی در تاریخ منعکس نشده است. آن چه در منابع تاریخی آمده، این است که:

1. فرقه ی «یعفوریه» پیروان محمد بن بشیر بوده اند که در امامت موسی بن جعفر (ع) توقف کردند و بعدها امامت او را نیز منکر شدند. این گروه معتقد بودند کسانی که معتقد به امامت امامان بعد از موسی بن جعفر(ع) باشند، کافرند. اینان در میان واجبات شرعی فقط نماز، روزه و خمس را قبول داشتند و بقیه ی دستورات را نمی پذیرفتند و ازدواج با محارم و روابط جنسی با غلامان را جایز می دانستند.

آیا قرآن در برخورد با کافران توصیه به خشونت کرده است؟!

خداوند در چگونگی برخورد با دشمنان(تاکتیک نظامی) در میدان‌های نبرد، می‌فرماید: «فَإِذا لَقیتُمُ الَّذینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّى إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ ...»؛[1]

آیه ارسال چگونه بر ظهور امام زمان(عج) دلالت دارد؟

در قرآن کریم می‌خوانیم: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی وَ دِینِ الحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ المُشْرِکُونَ»؛[1] او کسى است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن‌را بر همه آیین‌ها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند!

فرقه زیدیه چگونه می اندیشد؟

پس از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) مسلمین به دو گروه‌ کلی تقسیم شدند. شیعیان دنباله‌روی از امام علی (علیه السلام) را به عنوان جانشین بر حق رسول اعظم (صلی الله علیه و آله) در پیش گرفتند و اهل سنت منکر جانشینی ایشان شدند.

قاعده «نفی سبیل» چیست؟

مفهوم قاعده نفى سبیل این است که خداوند در قوانین و شریعت اسلام هیچ‌گونه راه نفوذ و تسلط کفار بر مسلمانان را باز نگذارده و هر گونه راه تسلط کافران بر مسلمانان را بسته است. پس در هیچ شرایطى تسلط کفار بر مسلمانان جایز نیست.[1]

عملی که انسان را سریع تر به رضای خدا می رساند

حضرت صادق(علیه السلام) فرموده است: نیکویى و خوبى با پدر و مادر نتیجه حسن معرفت و شناسایى پروردگار متعال است.

بعد از بهشت و جهنم چه می شود؟!

آخر کار انسان کجاست؟

---

پس از ورود به بهشت و جهنم، آخر کار انسان کجاست؟ آیا در یک جا ماندن انسانی که میل به بی‌نهایت دارد، تکراری نمی‌شود و دیگر آن که آیا ممکن است که یک جهنمی، اهل بهشت شود؟

---

اگر نگاه به آن عالَم نیز نگاه مادی و فیزیکی باشد، قطعاً این سۆال پیش می‌آید که آخرش کجاست؟ یا آخر کار انسان کجاست؟ چرا که عالم ماده محدود است و به بیان امیرالمۆمنین علیه‌السلام: «هر محدودی قابل شمارش است»؛ چنان چه برای طبیعت آخری بیان شده است، چه در علوم قرآنی و چه در علوم تجربی. اما اگر نگاه عاقلانه، حکیمانه و غیر مادی، یعنی معنوی باشد، آخری ندارد، چنان چه هیچ یک از امور غیر مادی آخر ندارند.

انسان می‌تواند با استناد به آیات قرآن کریم و یا تجربیات عملی بگوید که آخر خورشید خاموش شدن است و یا آخر زمین متلاشی شدن در فضاست، اما در معنویات چنین نمی‌باشد؛ آخر علم کجاست؟ آخر زیبایی کجاست؟ آخر قدرت کجاست؟ آخر ثروت و غنا کجاست و ...؟