جبر در هدایت و ضلالت در قرآن

 «خداوند هر که را بخواهد هدایت می‌کند و هر که را بخواهد گمراه می‌کند»؟

در علم کلام ثابت شده است که انسان در انجام دادن کارهای خود دارای اختیار است و آموزه های قرآنی هم با این حقیقت منافاتی ندارد و مؤید آن است، ولی از آن جا که قرآن بعضی از آیاتش بعض دیگر را تفسیر می کند، باید آیات را کنار هم گذاشت تا معنای واقعی آن به دست آید.

ازدواج مایه آرامش یا مایه دردسر؟!

این آرامشی که ازش صحبت می شود و در آیه معروف قرآن که "لتسکنوا الیها" آمده، به نظر صرفا آرامش جنسی است که آن هم طبق قرآن برای مردهاست. چون در قرآن بیان نشده که مرد مایه آرامش زن است اما آمده زن مایه ی آرامش است.!

صفتی که منشأ همه بدبختی هاست!

روزی امام کاظم علیه السلام وارد یکی از کاخهای هارون در بغداد شد. هارون به قصر خود اشاره کرده و با نخوت و تکبر پرسید: این قصر از آن کیست؟ (هدف او از این کار آن بود که شکوه و قدرت خود را به رخ امام علیه السلام بکشد). 

نقش اختیار انسان در هدایت یا گمراهی اش

انسان" و هیچ موجود دیگری، نه خالق است، نه ربّ، نه مالک، نه قادر و نه هدایت کننده است؛

چرا قرآن مهجور است؟

مهجوریت قرآن

قرآن، کلام حق، اعجاز حضرت محمد مصطفی صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله و سرمایه معنوی مسلمانان است و همان‏گونه که امام خمینی؛ فرمود: «اگر قرآن نبود، باب معرفة اللّه‏ بسته بود الی الابد.»

بیاییم شکرگزاری را از امام صادق علیه السلام بیاموزیم

---

از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمایشات فراوانی درباره شکر نقل شده است که در این نوشته می‌ خواهیم به تعدادی از آن کلمات که درباره خود شکر کردن است بپردازیم و انتظار داریم که از دریای وسیع علوم حضرت صادق علیه السلام درّ ناشناخته ‌ای را برای بهره برداری در زندگی خود بیابیم.

تولد دو نور

حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله در عام الفیل (سال 570 میلادی) در ماه ربیع الاول دیده به جهان گشود. مورخان شیعه، ولادت پیامبر اکرم را در صبح جمعه‌ی هفدهم ربیع الاول و اکثر علمای اهل سنت، در روز دوازدهم همان ماه می‌دانند.
امام صادق (علیه السلام) به نقل از سلمان فارسى فرمود: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند متعال مرا از درخشندگى نور خودش آفرید نیز امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند متعال خطاب به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «اى محمد! قبل از این که آسمان‏ها، زمین، عرش و دریا راخلق کنم. نور تو و على را آفریدم...».
ثقه‏ الاسلام کلینى (رحمه الله) مى‏ نویسد: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هنگام ولادت‏ حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فاطمه بنت اسد نزد آمنه (مادر گرامى پیامبر) بود. یکى از آن دو به دیگرى گفت: آیا مى ‏بینى آنچه را من‏ مى ‏بینم؟دیگرى گفت: چه مى ‏بینى؟ او گفت: این نور ساطع که ما بین مشرق و مغرب را فرا گرفته است! در همین حال، ابوطالب (علیه السلام) وارد شد و به‏ آن‏ها گفت: چرا در شگفتید؟ فاطمه بنت اسد ماجرا را به گفت. ابوطالب به اوگفت: مى ‏خواهى بشارتى به تو بدهم؟ او گفت: آرى. ابو طالب گفت: از تو فرزندى به وجود خواهد آمد که وصى این نوزاد، خواهد بود.