حضرت صادق(علیه السلام) فرموده است: نیکویى و خوبى با پدر و مادر نتیجه حسن معرفت و شناسایى پروردگار متعال است.
یکی از مواردی که در باب سبک زندگی و یا به عبارت دیگر "تقدیر معیشت" از دیدگاه اسلام اهمیت فراوان دارد مسئله ی رزق است.
نگرانی از رزق عامل گرفتاری انسان و غفلت از یاد خداست؛ خیلی از وقت ها ما به دلیل اینکه رزق را از طرف خدا نمی دانیم و فکر می کنیم رزق در اثر تلاش و کوشش خودمان است باعث نگرانی ها و ناهنجاری هایی می شویم. شاید ریشه ی بسیاری از استرس ها و اضطراب و افسردگی ها به همین مسئله برمی گردد.
کشته شدن، آن گاه ارزشمند است که در راه خدا باشد. شهادت، پایان زندگى نیست، آغاز حیات است، باختن و از دست دادن نیست بلکه یافتن و به دست آوردن است. بسیارى از زندگان مردهاند، ولى کشتگان راه خدا زنده اند.
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ(آل عمران ـ 169)
هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شدهاند، مرده مپندار، بلکه زندهاند که نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند.
این روزها گذران زندگی و تأمین معاش برای اکثر افراد جامعه سخت شده است؛ گاهی این سختی کار را به جایی می رساند که افرادی بخواهند یک شبه ره صدساله را طی کنند و از هر راهی شده درآمد کسب کنند.
خداوند به شرط تلاش، روزی هرکسی را به مقداری مقدر کرده است. کسب درآمد به شکل حرام مختص این روزها نیست و سابقه در گذشته های دور نیز دارد. درست است که کسب روزی حلال بسیار سخت است اما دین اسلام افراد را از به دست آوردن مال حرام به شدت نهی کرده و همه را به سمت کار و تلاش و زحمت کشیدن برای کسب روزی سوق داده است.
خستگی انسان در طلب روزی حلال، خود عامل بخشش گناهان اوست و چه زیباست انسانی که میداند با کار و تلاش در محضر آفریدگار مورد رحمت و مغفرت قرار میگیرد و با توکل به او، کار خویش را با دلی پر از ایمان، یعنی طهارت روح همراه با طهارت جسم شروع میکند تا در زمان انجام کار و کسب رزق حلال به مقام قرب خداوند نزدیکتر شود و خود را در محضر محبوب خویش مشاهده نماید. تلاش چنین انسانی چونان مجاهدی فیسبیلالله است و اگر در زمان تلاش جهت کسب معیشت خانواده خویش جان به جانآفرین تسلیم کند بسان شهید میماند و اجر و پاداش شهید به او داده میشود. در همین راستا پیامبر خوبیها میفرمایند: «الْکَادُّ عَلَى عِیَالِهِ مِن حَلالٍ کَالْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّه؛ آن که خانواده خویش را از حلال روزى مىدهد ، مانند مجاهدِ در راه خدا است».(1)