تعریف «هستی» در علم کلام و فلسفه چیست؟

«هستی» که معادل فارسی «وجود» است، از نظر فلاسفه امری روشن و بدیهی است، به گونه‌ای که تعریفی حقیقی از آن نمی‌توان ارائه کرد؛ و همه‌ی تعاریف، شرح اسم و تبدیل واژه‌‌ای به واژه‌‌ای مرادف است. استاد مطهری در این زمینه می‌گوید: «مفهوم «وجود» و «موجود» بدیهى است؛ یعنى هر کسى، از آنها تصور روشن و واضحى دارد. حتّى این‌که «مفهوم وجود بدیهى است» نیز بدیهى است. در بدیهیّات نباید استدلال کرد، به تذکّر باید قناعت نمود.

چرا خداوند باید نامحدود باشد؟

 

معنای بی نهایت بودن خدا این است که ذات خدا ذاتی است نامتناهی از هر جهت و دارای تمام کمالات. [1] و وجود او از هر جهت که فرض کنیم نامحدود است،

آیا اعتقاد به تفویض که در احادیثی نقل شده است، قابل پذیرش است؟

طبق علم و آگاهی ما، درباره اثبات تفویض ائمه(ع) [واگذاری تدبیر امور جهان به ائمه اطهار(ع)] چند حدیث نقل شده است، آیا این تفویض غیر محکم است؟ «وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی(ع) فَذَکَرْتُ اخْتِلَافَ الشِّیعَةِ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ لَمْ یَزَلْ فَرْداً مُتَفَرِّداً

چرا تعدد قدما باطل است؟

پاسخ اجمالی

قدیم ذاتی و قدیم بالحق، صفتی از صفات اختصاصی ذات واجب تعالی است؛ از این رو ادله­ای که برای نفی تکثر و تعدد از واجب الوجود ذکر می‌شود، برای نفی تعدد نسبت به قدیم نیز ثابت است. به عبارت دیگر، تصور قدیم‌های متعدد همانند تصور شرکای متعدد برای ذات باری تعالی است، و از این رو محال است.