خداوند در قرآن طعام اهل کتاب را حلال دانسته، پس چرا شیعیان ذبیحه آنان را پاک نمی‌دانند؟

پیامبر(ص) فرمود: «اگر حدیثى براى شما نقل شد، آن‌را بر کتاب خدا عرضه کنید، چنانچه با آن موافق بود، آن‌را قبول کنید، و گرنه آن‌را رد کنید».

"رحمت واسعه" در بیان آیت الله بهجت

"رحمت واسعه " بیان خصایص رحمت واسعه خدا، حضرت سیدالشهدا علیه السلام از بیان گوهربار حضرت آیت الله العظمی محمدتقی بهجت (قدس سره) است، او که سراسرعمرش در طی طریق به سوی خداوند اعلی گذشت و لحظه ای از ذکر یار و اهل بیت علیه السلام غافل نبود.

نخستین گام برای تهذیب اخلاق

خداوند علاقه فوق العاده ای به توبه بندگان دارد، چرا که آغاز تمام خوشبختیهای انسان است. در حدیثی از امام باقر علیه السلام می خوانیم: «خداوند از توبه بنده اش بسیار شاد می شود، بیش از کسی که مرکب و توشه خود را در بیابان (خطرناکی) در یک شب تاریک گم کرده و سپس آن را بیابد.»

مقام تفویض، تسلیم، توکل و رضا

«تفویض» در لغت به معنای رد و واگذاری یک امر به دیگری و حاکم قرار دادن وی در آن امر است.[1]
در اصطلاح قرآنی، تفویض به معنای برگرداندن و واگذارى کارها به خداوند متعال است. در نتیجه تفویض با توکل و تسلیم معناى نزدیک به هم دارند. آنچه سبب تفاوت است،

چرا خداوند فرشته‌ها را آفرید؟

چرا خداوند فرشته‌ها را آفرید؟ مگر نه این‌که خداوند به هیچ‌کس نیاز ندارد؛ پس این مسئله چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟

ارتباط بی واسطه با خدا ممکن نیست!

توسل به ائمه (علیهم السلام) به معنای آن نیست که انسان هیچ گاه با خداوند صحبت نکند و او را مستقیماً مورد خطاب قرار ندهد، بلکه صحبت کردن با خداوند در هر زمان، مکان و بدون واسطه ممکن و میسر است.

نظر متکلمان امامیه، معتزله و اشاعره در باره هدف فاعلی خداوند در آفرینش چیست؟

یکی از مسائل مهم علم کلام هدفداری افعال خداوند است. امامیه و معتزله طرفدار غایت و هدف داشتن کارهای خداوند هستند؛ حکیم بودن خداوند را که در قرآن مکرر به آن تصریح شده است،

اعتماد به نفسی که کفر است!!

در زندگی به چه کسی و چه چیزهایی می توان اعتماد کرد؟ لاجرم هستند کسانی و یا چیزهایی که بدانها اعتماد دارید، آیا به خودتان نیز اعتماد دارید؟ به نفستان تکیه می کنید؟

آیا خداوند می تواند موجودی را بیافریند که خود قادر به از بین بردن آن نباشد؟

هر چند قدرت خدا عمومیت داشته، ولی بر اموری تعلّق می گیرد که امکان و قابلیّت تحقق را داشته باشند؛ از این رو چیزی که ذاتاً ممتنع و یا مستلزم امتناع و محال است، مورد تعلق قدرت واقع نمی شود، در حالی که محال است خداوند چیزی را خلق کند که نتواند آن را از بین ببرد؛ زیرا اگر آن چیز، ممکن الوجود باشد، قابلیت نابودی را دارد و اگر امکان نابودی آن چیز نباشد، پس واجب الوجود بوده،

آیا قرآن در برخورد با کافران توصیه به خشونت کرده است؟!

خداوند در چگونگی برخورد با دشمنان(تاکتیک نظامی) در میدان‌های نبرد، می‌فرماید: «فَإِذا لَقیتُمُ الَّذینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّى إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ ...»؛[1]