انجام امر به معروف و نهی از منکر نیازمند شناخت آنهاست و باید بدانیم ماهیت آنها چیست؟ پس از شناخت، باید به دنبال را ههایی مناسب برای عملیاتی کردن آن بود. به راستی چگونه می توان این واجب الهی را انجام داد که بیشترین تأثیر را داشته باشد؟
با آمدن اسلام به ایران نه تنها آئیـن«بـودا»از ایـالات شرقی ایران بکلی رخت بربست،بلکه از مهد تولد خویش و وطن اصلی خود نیز «هندوستان»کـه هزار سال تحت نفوذ آئین بودا بوده؛ متزلزل گردید.
به نظر شما چرا عبادات ما تاثیری در رشد و کمالمان ندارد؟ چرا بعد از عمری اطاعت خدا هنوز ضعیف هستیم و قدرت ترک گناه نداریم؟ فلسفه عبادات چیست؟ تاثیر عبادت در زندگی انسان کجاست؟ کجای کار ما می لنگد؟
از پیامبر اسلام(ص) نقل شده است که آنحضرت فرمود: «حدود را با شبهات دفع کنید».[1] این حدیث از روایات مورد قبول فریقین (شیعه و سنی) است.[2] حدّ؛ به عقوبتهایی گفته میشود که به ازاء گناهانی که صورت گرفته، برای شخص گناهکار قرار داده میشود؛ مانند حد شرابخوار؛ حد زناکار و ... . به همین مناسبت در فقه، از قاعدهای بحث میشود که مشهور به «قاعده درء» است.
«بار خدایا! تو مى دانیکه آنچه از ما سر زد، رقابت در سلطنت (و حکومت و آرزوى زیادىِ مال دنیا نبود؛ بلکه ] بدان جهت بود[ تا نشانه هاى دینت را بازگردانیم و اصلاح را در شهرهایتْ آشکار سازیم تا در سایه آن، بندگان ستمدیده ات امنیت پیدا کنند و حدودِ معطّل مانده، اقامه گردد.»
گاهی در برخی از گزارش های روایی در منابع، احادیثی یافت می شود که در برخی وارد دستمایه سوء استفاده های مختلف در محافل غیر علمی می گردد. این نوع احادیث با استفاده از روش های متقن علمی، قابلیت حل تعارض و اشکال را دارد.
همه ی افراد تا حدی نسبت به خود شناخت دارند. شناختی نسبت به توانایی ها، استعدادها، علایق و ... . اما در این میان بعضی ها شناخت بیشتری نسبت به خود دارند و همین مساله باعث می شود که بتوانند در کارهایشان به موفقیت های بیشتری دست پیدا کنند. آن چیزی که باعث این موفقیت می شود اعتماد به نفس است.
در روایات اسلامی برای اخلاص نشانههای بسیاری ذکر کردهاند که این موارد از جمله آن هاست: کسی که دلش پاک، اعضاء و جوارحش سالم، مردم از خیرش بهرهمند و از شرش در امان، یکسان بودن ظاهر و باطن و کردار و گفتارش. دوری از گناهان. زهد.ناامیدی از غیرخدا و از چیزی غیر از گناهش نترسیدن. از غیر خدا در مورد اعمالش انتظار تعریف نداشتن.
مسئولیت فقهی در دین اسلام به سه دست «مسئولیت در برابر خدا، در برابر خود، و در برابر دیگران» تقسیم شده است. مسئولیت های انسان در برابر خالق خویش را حق الله گویند که انسان موظف و مکلف به انجام برخی افعال و ترک برخی دیگر است. مسئولیت های انسان در برابر خود را حق النفس می نامند. و بارزترین مسئولیت انسان در برابر دیگران، وظایفی است که در برابر دیگر انسان ها دارد که به حق الناس تعبیر می شود.