دعا به تعبیر روایات معصومین (ع)، علاوه بر عبادت بودن، محبوب بودن و مقرب بودن نزد ذات حق تعالی، در دسترسی به هر امر ممکن و مشروع مؤثر است. دعا را خداوند وسیله ای برای تقرب به خود و برآورده شدن حاجات قرار داده است. از مجموع روایات اسلامی که در آنها به تأثیر دعا بر آب و تأثیر آب در استجابت دعا، اشاره شده است، می توان پی برد که ارتباط تنگاتنگی بین این دو مقوله، وجود دارد.
طبق روایات خلقت ملائکه بعد از خلقت ارواح پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و ائمه (علیهم السلام) بوده، همه آنها حتی جبرائیل، اسرافیل و دیگر ملائکه مقرب الهی قبل از قیامت خواهند مرد. درباره چگونگی مرگ ملائک احتمال دارد مراد، گسستن پیوند روح از قالب مثالی شان یا از کار افتادن فعالیت مستمر آنها باشد.
با نگاهی به زندگی انسان ها می بینیم که برخی از استعداد های ویژه ای برخوردارند که دیگران از آن استعداد محرومند. در نگاه اول چنین به نظر می رسد که این از طرف خداوند ظلمی است بر بندگان که آن استعداد و یا استعدادهای دیگر را ندارند و گاهی عدم این استعداد در مسیر زندگی شخص اثرگذار است.
هنگامی که به نکات جزئی تری در تفاوت بین ملاصدرا و سهروردی می رسیم در می یابیم که با وجود ارتباط نزدیکشان با یکدیگر حکمت متعالیه در بسیاری مطالب از حکمت اشراقی دور می شود مهمترین اختلاف قطعاً مربوط می شود به تاکید ملاصدرا بر اصالت وجود در مقابل اصلات ماهیتی که سهروردی برگرفته و این اختلافی است که کربن آن را بنیاد انقلابی می نامد که ملاصدرا در فلسفه اسلامی ایجاد کرده است.
ملا صدرا عشق را دو قسم کرده است: یکی عشق حقیقی و دیگر عشق مجازی وعلت این مسأله به مراتب عشق و محبت در تفکر صدرالمتألهین برمی گردد. از نظر او عشق حقیقی محبت به خدا و صفات و افعال اوست. او میگوید چون ذات حقتعالی بالفعل جامع جمیع کمالات است احق است که معشوق و مطلوب و مقصود کل و مطلق باشد.