گناه نکردن و دل پاک و نورانی داشتن و اهل تقوا بودن و حضور قلب داشتن مربوط به قبولی اعمال است.
بنابراین اگر کسی با وجود خواندن نماز اهل گناه باشد و بر ان اصرار داشته باشد و از ان توبه نکند این گناه موجب عدم قبولی نماز می گردد هر چند از نظر شرعی نمازش صحیح باشد و نیازی به قضا کردن نداشته باشد.
در روایات بیان شده که گناهانی مانند غیبت و شرب خمر و زنا و منع زکات و مانند آن مانع قبولی نماز می گردد و در مورد برخی گفته شده که تا چهل روز از قبول نماز جلوگیری می کند.