هدیه ای ناقابل به مهربان ترین پدر

نزدیک روز مادر یا روز پدر که می شود بچه ها با پچ پچ کردن هایشان با هم، حس کنجکاوی پدر و مادرها را تحریک می کنند و آن مهربان ها هم تا متوجه می شوند که بچه ها قصد دارند هدیه ای برای آنها تهیه کنند خیلی اوقات ناراحت می شوند و می گویند:
توقع هیچ هدیه ای نداریم، فقط همین که اخلاقتان خوب باشد، خدای مهربان و اهل بیت علیهم السلام از شما راضی باشند ما را خوشحال کرده اید.
با خودم گفتم این ایام شعبان و نیمه ماه که خاصّاً متعلّق به مهربان ترین پدر عالم بوده است برای خوشحالی و شادی قلبش چه کرده ایم؟

جمعه هایی که می آیند و می روند، آیا قدمی برای ظهورش برداشته ایم؟!

آیا صرفاً با خرج های آنچنانی، گرفتن مجالس جشن با شکوه، چراغانی کردن خیابان ها، پخش کردن شیرینی و شربت و کارهای این چنینی پدرمان خوشحال می شود و از ما راضی خواهند بود؟
چه هدیه و عملی می تواند لبخند رضایت را بر لبانشان نمودار کند؟
با جستجو کردن در آیات و روایات به یک سری کارهایی رسیدم که در ادامه به آنها می پردازیم:
نکته ی اولی که باید به آن توجه داشته باشیم این است که ائمه معصومین علیهم السلام از این هدیه ها بی نیازند و کسی که نیازمند محض است ما هستیم.

یکی از راه هایی که هر یک از ما برای ابراز علاقه و محبت به دیگران به کار می بریم هدیه دادن و استفاده از کلمات محبت آمیز به یکدیگر است، تا از دوستی و محبت متقابل آنها برخوردار شویم.

برای اینکه محبت و علاقه ی خودمان را به امام زمانمان (عج) نشان دهیم به نظر اولین راه و بهترین راه همین است؛ با ایشان صحبت کنیم.

سعی کنیم با بر زبان آوردن آیات زیبای قرآن یا نماز، عشق و علاقه قلبی خویش را به مولایمان حضرت صاحب الزمان(علیه السلام) هدیه کنیم تا از محبت و دوستی آن امام بزرگوار بیشتر بهره مند گردیم.
چنانکه نقل است در زمان امام حسن مجتبی (علیه السلام) دخترک خدمتکاری با دسته گلی خوشبو نزد امام آمد و شاخه گلی را به آن حضرت هدیه نمود.

امام در مقابل این کار پاداش بزرگی به وی بخشید. سپس در مقابل نگاه متعجب اطرافیان خود فرمود: خداوند به ما دستور داده و فرموده است: هر گاه کسی شما را ستایش کند شما باید در مقابل به ستایشی بهتر از آن یا مانند آن پاسخ دهید. (تفسیر مجمع البیان، ذیل سوره نساء، آیه 86)

جزای تو که قرآن خواندی، ختم قرآن را هدیه کردی به رسول خدا صلی الله و علیه وآله، به علی مرتضی علیه السلام، جزای تو این است که با او باشی و از او جدا نشوی

بدون شک نماز و قرآنی که با این نیت آغاز می شود علاوه بر ثواب و پاداشی که برای صاحب آن به همراه دارد، پیوند و ارتباط انسان مومن را با امام غائبش محکم تر می کند که به وسیله آن می تواند به محبوب خویش نزدیک تر شود . (به نقل از آیت الله امجد)
چنانکه امام موسی کاظم(علیه السلام) در فضیلت آنان که ثواب قرائت و ختم قرآن را به پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام هدیه می کنند، فرموده اند: پاداش آنان این است که در روز قیامت با ما اهل بیت خواهند بود.

 

اطاعت از خدای کریم و اهل بیت علیهم السلام

همان طور که می دانیم و باور داریم همه انبیاء و امامان علیهم السلام همگی از نور واحد هستند و آن نور واحد قرآن کریم می باشد، بنابراین آخرین ذخیره الهی بر روی زمین، خود، قرآنی ناطق و مجری و عامل به حقیقت این کتاب خواهد بود و همانطور که در فرازی از دعای عهد می‌خوانیم:

و مجددا لما عطل من احکام کتابک (ای تجدید کننده احکام تعطیل شده کتاب (قرآن))

آن چیزی که در راستای رضایت امام همام علیه السلام خواهد بود تابعیت و اجرای صحیح قوانین خداوندی است که در قرآن کریم، اشارات بسیاری به این قوانین شده است.

چنانچه کلام الله مجید نیز می فرماید:

«قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی‏ یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ؛[آل عمران/۳۱] بگو: اگر خدا را دوست مى‏ دارید، از من (ولی الله) پیروى کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد و خدا آمرزنده مهربان است.»
در واقع هیچ فرقی بین رضایت الهی و خشنودی دل صاحب الزمان (عج) نیست. همان گونه که خدای متعال نیز خشنودی خود را به صاحب ولایت گره می زند.

یکی از دستوراتی که اهل بیت علیهم السلام داده اند، دوری از گناه است. بنابراین اولین قدم برای خوشحال کردن امام زمانمان (عج) دور شدن از گناه می باشد.

اعمال زشت ما می تواند دل ایشان را به درد آورد. خصوصاً آنکه ما با ادعای تشیع، به گونه ای بیان کننده مرام و مکتب اهل بیت (علیهم السلام) شده ایم. از همین فرموده اند:«کُونُوا زَیْناً وَ لَا تَکُونُوا شَیْناً؛ زینت ما اهل بیت باشید و مایه ننگ ما نباشید.»
بنابراین بیاییم از همین امروز تصمیم بگیریم برای رضایت خدای کریم و اهل بیت علیهم السلام مخصوصاً امام زنده و ولی امرمان روزی یک گناه را از اعمال و رفتارهایمان پاک کنیم.

هدایا را مخصوص یک زمان خاص ندانیم

امام زمان (عج) را محدود به شعبان و نیمه شعبان ندانیم؛ سعی کنیم هیچ‌ گونه سستی در عشق و علاقه به امام قائم (عج) حاصل نشود و همواره او را در زندگی خود احساس کنیم.

راوی می گوید خدمت رسول خدا(صلی الله و علیه وآله) رسیدم و سوال کردم: یابن رسول الله، من ماه رمضان ختم های قرآن کردم، یک ختم قرآن برای جدت پیغمبر صلی الله و علیه و آله، یک ختم قرآن برای جدت امیرالمومنین علیه السلام، یک ختم قرآن برای جده ات حضرت زهرا سلام الله علیها کرده ام، تا رسید ختم قرآنی برای شما کردم یا ابا الحسن، ما لی بهذا؟

در مقابل این عمل برای من چیست؟ امام فرمود: "لک بذلک أن تکون معهم[یوم القیامة]".

فرمود: جزای تو که قرآن خواندی، ختم قرآن را هدیه کردی به رسول خدا صلی الله و علیه وآله، به علی مرتضی علیه السلام، جزای تو این است که با او باشی و از او جدا نشوی.

این مرد، فقیه است، وقتی این کلمه را شنید مبهوت شد، گفت: لی هذا بهذا؟ در مقابل این، این برای من است؟ معیّت، آن هم با خاتم، با سید اوصیاء صلی الله و علیه وآله؟

سه مرتبه امام (علیه السلام) فرمود: "نعم، نعم، نعم" بله، بله، بله، جزای تو این است که با او باشی در روز قیامت. (به نقل از بیانات آیت الله وحید خراسانی)

سعی کنیم با بر زبان آوردن آیات زیبای قرآن یا نماز، عشق و علاقه قلبی خویش را به مولایمان حضرت صاحب الزمان(علیه السلام) هدیه کنیم تا از محبت و دوستی آن امام بزرگوار بیشتر بهره مند گردیم

دعا فراموش نشود

در قرآن آمده است ما انسان ها را به شداید و سختی های روزگار مبتلا می سازیم، باشد که به درگاه ما تضرع و زاری نمایند و به دعا روی آورند. (انعام، آیه 42)

براین اساس، دعا برای فرج نه تنها منافاتی با حکمت های الهی ندارد، بلکه خود می تواند از زمره همین حکمت ها به شمار آید.

و نیز دعا برای فرج امام زمان (عج) وظیفه و تکلیفی است که در عصر غیبت در روایات بسیاری برآن تأکید شده است.

پیامبراکرم (صلی الله و علیه وآله) و ائمه هدی (علیهم السلام) بر چنین دعایی امر فرموده اند.
در برخی روایات، دعا برای فرج وسیله ای برای نجات از هلاکت به شمار آمده است. امام حسن عسکری (علیه السلام) می فرماید: به خدا، فرزندم مهدی را غیبتی است که در آن هیچ کس از هلاکت نجات نمی یابد، مگر کسی که خدای عزّوجلّ او را بر اعتقاد نسبت به امامتش ثابت قدم بدارد و او را در دعا برای تعجیل فرجش توفیق عنایت فرماید. (شیخ صدوق، اکمال الدین و اتمام النعمه، ج 2، ص 384)

خود حضرت می فرمایند: برای تعجیل ظهور من - در هر موقعیّت مناسبی - بسیار دعا کنید که در آن فرج و حلّ مشکلات شما خواهد بود. (بحارالانوار: ج 53، ص 181)

به امید آنکه با حضور حضرت ولی عصر (عج) در رکاب ایشان خدمتگزار باشیم.