فرازی از مناجات شعبانیه:
«خدا یا کارم را چنان که سزاوار آنى بر عهده گیر، خدایا به سوى من با فضلت باز گرد، به سوى گناهکارى که جهلش سراپایش را پوشانده، خدایا گناهانى را در دنیا بر من پوشاندى، که بر پوشاندن آن در آخرت محتاج ترم...
گناهم را در دنیا براى هیچ یک از بندگان شایستهات آشکار نکردى، پس مرا در قیامت در برابر دیدگان مردم رسوا مکن، خدایا جود تو آرزویم را گسترده ساخت، و عفو تو از عمل من برترى گرفت.
بار خدایا... روزى که در آن، میان بندگانت حکم مىکنى، مرا به دیدارت خوشحال کن.
خدایا عذرخواهى من از پیشگاهت عذرخواهى کسى است که از پذیرفتن عذرش بىنیاز نگشته، پس عذرم را بپذیر اى کریمترین کسى که بدکاران از او پوزش خواستند.» (مناجات شعبانیه ، کتاب مفاتیح الجنان)