«رَبّ مطلق» و «رَبّ مضاف» چیست؟

«ربّ مطلق» (اصطلاحی عرفانی و فلسفی)، به واجب الوجود بالذات و معبود مطلق گویند که تنها ذات اقدس خدای تبارک و تعالى است که هیچ‌کس شریک او نیست.[1] از آن‌جا که خدا مالک همه هستى‏ است، در نتیجه تدبیر همه عالم از او خواهد بود، پس او «ربّ» تمامى ما سواى خویش است.

چرا تعدد قدما باطل است؟

قدیم ذاتی و قدیم بالحق، صفتی از صفات اختصاصی ذات واجب تعالی است؛ از این رو ادله­ای که برای نفی تکثر و تعدد از واجب الوجود ذکر می‌شود، برای نفی تعدد نسبت به قدیم نیز ثابت است. به عبارت دیگر، تصور قدیم‌های متعدد همانند تصور شرکای متعدد برای ذات باری تعالی است، و از این رو محال است.

آیا خداوند می تواند موجودی را بیافریند که خود قادر به از بین بردن آن نباشد؟

هر چند قدرت خدا عمومیت داشته، ولی بر اموری تعلّق می گیرد که امکان و قابلیّت تحقق را داشته باشند؛ از این رو چیزی که ذاتاً ممتنع و یا مستلزم امتناع و محال است، مورد تعلق قدرت واقع نمی شود، در حالی که محال است خداوند چیزی را خلق کند که نتواند آن را از بین ببرد؛ زیرا اگر آن چیز، ممکن الوجود باشد، قابلیت نابودی را دارد و اگر امکان نابودی آن چیز نباشد، پس واجب الوجود بوده،