از جمله موارد مهمی که بایستی با نگاه مدقانه در تاریخ به بررسی آن پرداخت، به جهت اهمیت موضوع، میزان ارتباط و علاقه میان حضرت زهرا و امیرالمومنین علیهماالسلام است. از جهت اهمیت خاصی که این دو شخصیت در تاریخ دارند، همواره مورد قضاوت های تاریخی واقع شده اند
گاهی در برخی از گزارش های روایی در منابع، احادیثی یافت می شود که در برخی وارد دستمایه سوء استفاده های مختلف در محافل غیر علمی می گردد. این نوع احادیث با استفاده از روش های متقن علمی، قابلیت حل تعارض و اشکال را دارد.
امام مجتبی (علیه السلام) اهل جود و بخشش بود و در میان مردم به این خصلت معروف بود. روایات فراوان در این باره آمده است؛ علامه مجلسی صاحب کتاب «بحار الانوار» از «حلیة الاولیاء» نقل می کند: «امام حسن (علیه السلام) دو بار تمام زندگی اش را در راه خدا بین مستمندان تقسیم کرد» (بحارالأنوار، ج 43، ص 339)
همه مخلوقات و موجودات در دو بخش قابل بررسی است. یکی موجودات مادی که همین عالم ماده و طبیعت است ، یکی هم عالم مجردات که علاوه بر موجودات مادی که محسوس و قابل درک حسی هستند این موجودات محدودیت های ماده را ندارند.
نهج البلاغه گوشه هایی از سخنان انسان کاملی است که هم در عرفان نظری و هم در عرفان عملی، عارف کامل است، اگر چه تمام آموزه های عرفانی امام علی (علیه السلام) در نهج البلاغه گرد آوری نشده است.