به نظر میرسد از اصلیترین دلایل ماهیتنداشتن خداوند، استفاده از برهان «تساوی ماهیت نسبت به وجود و عدم» است. اما این برهان اشکالاتی دارد: جمله «ماهیت ممکن است» یا «هر دارایِ ماهیتی ممکن است» مبنای موجه و مقبولی ندارد.
«تشکیک»[1] در لغت به معناى شک و تردید است، و اصل مسئله تشکیک در منطق مطرح است. در منطق میگویند کلّى یا متواطى است یا مشکّک. در متواطى، نسبت کلّى به افراد، متفاوت نیست. امّا در مشکّک، کلى بر افراد به تفاوت صدق میکند؛ یک فرد اولویت دارد به کلّى تا فرد دیگر.