اگر عالم برزخ را عالمی فراتر از عالم ماده بدانیم پس اعمالی که راجع به دفن میّت ، همراه گذاشتن قطعه ای از تربت سیدالشهدا یا دو چوب تازه یا مواردی همچون تلقین هایی که به میّت گفته می شود حتی بعد از خاک سپردن و ریختن خاک روی قبر ( که دو دست را روی قبر گذاشتن و تلقین بار دیگر تکرار می شود ) و مواردی از این دست به نظر می آید که با این جسم مادی و این قبر ارتباط دارد
سوالی که دغدغه منجی باوران در طول دوران غیبت بوده که گاهی عدم پاسخ صحیح به این سوال اصل اعتقاد به ظهور را دستخوش آسیب کرده این بوده که آیا منجی باوران در انتظار نشانه ها بنشینند تا شرایط آن آماده شود و یا شرایط را بدست خود آماده کنند . شناخت صحیح از دین و امام زمان اروحنا له الفداه و اهداف او در تشکیل حکومت عدل میتواند مارا تا حد زیادی به جواب این دغدغه ذهنی نزدیک کند و فرهنگ سازی که بواسطه این شناخت انجام میشود باعث تحقق هرچه سریعتر شرایط و زمینه های ظهور می باشد .
نقطه پیوند دو انقلاب حسینی و مهدوی را می بایست در اهداف مشترک آن ها یافت که همانا، سه هدف عمدة «آگاهی»، «آزادی» و «عدالت» هستند. تا نهایتا عصر ظهور، عصر تجلی جمال حقیقت هستی در آینه عالم امکان و نورافکنیِ ولی الله اعظم بر تمامی جهانیان می شود.
با این که فرهنگ، امری ممتاز از سیاست و حکومت است؛ لکن هرگز فرهنگ جدای از این دو تحقق عینی نداشته است. بحران ها ی فرهنگی است که بحران های سیاسی در پی دارد و تا آنجا پیش میرود که مردم به وصی پیامبر (صلی الله علیه و آله) که یقینا امامت و خلافت را از آنِ او می دانستند، پشت کرده و فاسدان زمان را امام خود قرار می دهند.
مهدی این امت از میان این پیشوایان است، او دارای کمال موسی و شکوه عیسی و قضاوت داوود و صبر ایوب است... او در شمایل، گفتار و کردار از همه کس به من شبیه تر است.