یکی از مشخّصه های ایمان، اعتماد به خداوند در اموری است که برای او پیش می آید. مؤمن، می داند که خداوند متعال او را رها نکرده و آنچه مصلحت است را برایش قرار داده و خواهد داد. امّا نکته لطیفی که باقی می ماند این است که آیا این مصلحت، بهترین مصلحتی است که می توانسته برای او رقم زده شود؟ این سؤالی است که هیچ کس جواب آن را نمی داند. در این نوشتار امّا؛ رموزی از این قصّه جذّاب که در واقع، انتهای ایده آل هر انسانی است را با تطبیق بر بعضی جوانب زندگی و با نگاه دینی، جستجو می کنیم.
شبکههای مختلف اجتماعی در قالب نرمافزارهایی به همین نامِ کلی و با نامهای جزئی گونهگون، سوار بر اینترنت رو به افزایشاند هم از نظر تعداد این برنامهها و هم از نظر تعداد کاربران. امروز یکی از دغدغههای مردم به ویژه والدین کار با وسایلی است که سریع و آسان افراد را به این دنیای جدید و جذاب متصل میکند. در این مقاله سعی بر این است تا با تکیه بر معارف دینی و با نگاه تربیتی، گوشهای از چگونگی برخورد با این رسانه تبیین شود.