
خانواده اصلی ترین رکن برای شکل گیری و تربیت فرزندانی مهدوی است. و «مهدی باوری» عنصری است که انسان را رهنمون می کند به فرزندآوری و تولید نسلی مهدوی که بتواند امام غائب خود را در تشکیل جامعه ای مهدوی، یاری گرداند.
خداوند متعال، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت(علیهم السلام) او را برای اهل عالم، به ویژه پیروانشان، به عنوان الگو آفریده است.
مسلمانان جهان وظیفه دارند در تمام شئونات زندگی اعم از فردی، اجتماعی، سیاسی، اخلاقی و غیره به آنان اقتدا نمایند.
یکی از نکات قابل توجّه در سیره پیشوایان معصوم(علیهم السلام) نحوه رفتار آنان با خانواده است.
اول چیزى که محبت را از خانه بیرون مى برد و شیشه محبت را مى شکند تند خوئى است. اختلاف، تندى، پرخاشگرى شیشه محبت را زود مى شکند.
فحش و کتک: اگر یکى از والدین به فرزند خود فحش دهد ولو تقصیرى داشته باشد خدا از او قهر مى کند، حضرت زهرا علیهاالسلام و پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و سلم و ائمه طاهرین از او قهر مى کنند و از طرفى این فحش به صورت بدى مجسم مى شود و رفیق او در عالم برزخ است و در قیامت رسوا است، رفیق انسان است در قبر و مونس انسان است در برزخ و محشر.