
مسأله پذیرش صلح امری بود که پیشوای دوم معصوم، حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام هیچ گریزی از آن نداشت.(1) در مقابل این رفتارِ امام علیه السلام، موضع گیری های متفاوتی به وجود آمد. در این میان عده ای از یارانِ ایشان، او را متهم به کوتاهی در امر خلافت و واگذاری آن به معاویه می کنند. اما شواهد تاریخی گواهی بر بطلان این نظر می دهد. چرا که رفتار امام علیه السلام در برهه های گوناگون زندگی خود، گواه بر شجاعت آن امام همام است.
محور رسالت پیامبران می بایست مبتنی بر حجت و اقامه دلیل تام باشد تا مردم بی جهت پشت سر هر مدعی رسالت به راه نیفتند و هر کس نتواند از احساسات و فطرت خداپرستانه آنان سوءاستفاده نماید از این رو خداوند پیامبرانش را با احتجاج های گوناگون همراه
پردهی اول؛ علی، دل من
تصمیم به ازدواج گرفته بودم ولی جرأت نمیکردم این مطلب را به سرورم بگویم، اما شب و روز در فکر آیندهی خود بودم، تا اینکه یک روز که پیش حبیبم بودم به من گفت: علی جان! با ازدواج چطوری؟ من که سرم پایین بود، زیر چشمی میدیدم که پیامبر چه لذت پدرانهای میبرند از اینکه به دامادی من فکر می کند. با خجالت، آهسته گفتم:
همانطور که در بخش قبل بیان شد، بنا بر روایات، همه امامان معصوم (علیهمالسلام) از یک نور آفریده شدهاند و یک هدف را بر عهده داشتهاند و آن هدایت مردم و اشاعه نور ایمان در دل آنها بودهاست؛ اما بنا بر اقتضائات، در هر زمانی صفتی خاص در هر یک از امامان (علیهمالسلام) بروز کردهاست. امام مهدی (علیهالسلام) آخرین امام از سلسله ائمه (علیهمالسلام) هستند و اهداف و زحمات اهل بیت (علیهمالسلام) را به سرانجام میرسانند. ایشان جامع همه کمالات الهی انبیاء و اولیاء و ائمه (علیهمالسلام) میباشند به همین خاطر از جهات مختلفی به آن بزرگواران شباهت دارند. در این بخش به شباهتهای میان امام مهدی (علیهالسلام) با سایر ائمه (علیهمالسلام) میپردازیم.