اعتقاد به مهدی موعود عجلاللهتعالیفرجهالشریف، از باورهای مسلم نزد عموم مذاهب اسلامی است. پشتوانه این اعتقاد، احادیث نبوی بسیاری است که بیش از چهل نفر از صحابه پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم، این روایات را از آن حضرت نقل کرده اند (فقیه ایمانی، ۱۴۲۰: ص۵۳- ۵۶).
انسان مجموعه ای از احساسات و عواطف گوناگون است. ترس، محبت، خشم، غم و شادی از رایج ترین احساسات آدمی است. علل و عوامل گوناگونی سبب غلبه ی حسی خاص در درون انسان می شود که غالبا منشا این عوامل شناخته شده است اما گاه هیچ عامل محسوس و شناخته شده ای برای وجود یک حس در درون شخص دیده نمی شود.
امام صادق ـ علیه السّلام ـ میفرمایند: «بسیار دعا کنید چرا که مسلمان برای برآوردن حاجت خویش وسیلهای بهتر از دعا و روی آوردن به خدا و تضرع به سوی او نخواهد یافت. پس چیزی طلب کنید که خداوند آنرا اجازه داده است و دعوت خداوند را لبیک گویید تا از عذاب الهی نجات یابید و رستگار شوید» (شیح حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 7، ص 31)
دوران تاریخی نشر و روایت حدیث در مکتب اهل البیت علیهم السلام از زمان حیات پیامبر گرامی اسلام علیه السلام آغاز می گردد. اصل و ریشه حقایق و احکام اسلام در قرآن کریم است و شرح و بیان و تفصیل آن بر عهده پیامبر اکرم و سایر مبلغین دست اول اسلام علیهم السلام قرار داده شده است.
آنچه از روایات استفاده می شود این است که؛ جنگ حضرت مهدى (عج) با ظالمان و ستمگران هشت ماه به طول می انجامد و بعد از گذشت هشت ماه از ظهور آن حضرت (عج)، کشورهای مختلف مسخّر ایشان گشته و حکومت عدل در سراسر جهان برقرار می شود، کفر و شرک و نفاق ریشه کن می گردد.
راوی حدیث تولد حضرت علی بن ابیطالب(ع) در کعبه؛ شخصی است به نام یزید بن قعنب که تمام علمای علم رجال او را فردی کذاب دانسته که معتقدند او مشرک بود و مشرک هم از دنیا رفته باشد. لذا نمیتوان این حدیث را پذیرفت، پس چرا شیعیان بر این باورند که حضرت علی(ع) در کعبه متولد شده است؟